Miłosz urodził się przedwcześnie. Nigdy nie zapomnimy stresu, który nam wtedy towarzyszył. Dowiedzieliśmy się, że w główce synka doszło do wylewu podpajęczynówkowego, co przełożyło się na silne niedotlenienie. Późniejsze badanie USG wykazało też torbiel oraz naczyniaka na twarzy. Trwałą konsekwencją tych dramatycznych chwil okazało się porażenie połowicze lewostronne. 

Już pierwsze miesiące były nieustanną wędrówką po specjalistycznych gabinetach, ciągiem badań i konsultacji. Synek był pod opieką neurologa, nefrologa, okulisty i ortopedy. Trzeba było szybko wykonać niezbędną diagnostykę, aby w późniejszym czasie podjąć odpowiednie kroki w walce o zdrowie i sprawność Miłoszka. 

Odzyskiwanie utraconej sprawności jest procesem, w którym trzeba uzbroić się w ogromną cierpliwość. Efekty nie przychodzą z dnia na dzień. Każde spotkanie, każda godzina terapii jest malutkim kroczkiem do lepszego i łatwiejszego życia. Kroczkiem, który kosztuje mnóstwo wysiłku, potu, a często też bólu i łez. Nie ma jednak innej drogi… Jedynym wyjściem jest ciężka praca tu i teraz. 

Jeśli dzisiaj odpuścimy, synek za kilka lat zapyta mnie: mamo, dlaczego jestem inny? Dlaczego moje niesprawne ciało tak bardzo mnie ogranicza? Niedowładu nie da się całkowicie zlikwidować, ale ciężką pracą można jego skutki znacznie zredukować.

Po raz drugi bardzo Was proszę o wsparcie w rehabilitacji syna. Pomoc, którą już otrzymaliśmy, dała Miłoszowi szansę na rozwój przez ostatnie miesiące. Teraz nie możemy się zatrzymać. To nie koniec walki o lepszą przyszłość, a jedynie z Waszą pomocą będę w stanie zapewnić dziecku dobre życie!

Kamila, mama