20 lutego 2023 roku – tej daty nigdy nie zapomnę. To właśnie tego dnia nasz świat rozpadł się na milion kawałków, a dziś nie mam pojęcia, czy jeszcze uda nam się go posklejać… Mój ukochany tata jest śmiertelnie chory. I choć ból i żal rozrywają mnie od środka, muszę znaleźć w sobie wystarczająco dużo siły, by stoczyć tę walkę razem z nim.

Zaczęło się dość niewinnie. Tata skarżył się na ból lewej reki, która z czasem zaczęła puchnąć. Konsultacja z lekarzem nie dała jasnej odpowiedzi – podejrzewano udar, dlatego jeszcze tego samego dnia tatę zabrano karetką do szpitala. Tam wykonano konieczne badania. Jakie było nasze zdziwienie, gdy tomograf odkrył przed nami druzgocącą prawdę. W mózgu taty wykryto liczne zmiany! Dalsza diagnostyka nie pozostawiła złudzeń – to wtórny nowotwór mózgu i opon mózgowych.

Kilka dni później tata przeszedł biopsję, na której wyniki obecnie czekamy. Do dziś na samo wspomnienie tych chwil serce zaczyna szybciej bić, a łzy same nachodzą do oczu. Smutek i strach towarzyszą nam każdego dnia. Cały czas czekamy na wyniki, zebranie konsylium i informację, jak będzie wyglądało dalsze leczenie.

Tata niedawno skończył 65 lat. Jestem z nim sama, ponieważ mama zmarła 12 lat temu, a siostra 7 lat temu. Recept cały czas przybywa. Wydatki rosną. Tata czuje się coraz gorzej. Ma problemy z pamięcią i poruszaniem. Wiemy, że jesteśmy na samym początku trudnej drogi. Nigdy nie pomyślałabym, że kiedyś będę zmuszona do zakładania zbiórki. W obecnej sytuacji nie mam jednak innego wyboru. 

Chciałabym zapewnić tacie wszystko to, co będzie mu potrzebne do wygrania z nowotworem. Z pewnością tata będzie potrzebował specjalistycznej opieki, której ja sama nie jestem w stanie mu zapewnić. Dlatego już dziś, wszystkich ludzi dobrej woli błagam o wsparcie! Proszę, pomóżcie mi go ratować!

Mariola, córka Mirka