Główną przeszkodą Natanka jest brak mowy. Zdarzają się pojedyncze słowa „mama”, „tata”, „nie", ale na jego wiek to za mało. Swoje potrzeby komunikuje, wskazując palcem lub ciągnąc za rękę. Byliśmy zaniepokojeni tak opóźnionym rozwojem. Postawiono diagnozę – autyzm dziecięcy.

Podczas zabawy w domu lub wśród rówieśników synek macha rękami, kręci się w kółko. Lubi układać puzzle, tory. Malowanie sprawia mu trudność. Są to zazwyczaj „bazgroły”. Z pomoc drugiej osoby poradzi sobie z ubieraniem, rozbieraniem, czynnościami fizjologicznymi itp. Czasami wykazuje niezwykłą pamięć, którą wykorzystuje w życiu codziennym, w szkole, w kontakcie ludźmi. 

Nadmiernie przywiązuje się do niektórych przedmiotów. Jeśli ktoś mu je zabierze, wpada w panikę. Nie lubi, gdy ktoś zmienia jego dotychczasowe przyzwyczajenia. Lubi chodzić tą samą drogą, jeść z tego samego talerza, chodzić trzymany zawsze za tę samą rękę. Źle znosi zmiany w jego codziennych czynnościach. Łatwo się denerwuje, gdy coś jest nie po jego myśli lub nie uda mu się np. wpasować klocek w klocek. 

Jego kontakty z rówieśnikami też nie są zadowalające. Podejmuje próbę zabaw, jest zainteresowany, jednak na krótko. Często właśnie przez problemy z komunikowaniem. W żłobku nie chce uczestniczyć zbyt długo w zajęciach grupowych i wykonywać niektórych poleceń ze strony nauczycieli. Raczej woli pracować indywidualnie. Natan również cierpi na wybiórczość pokarmową. Je tylko to, co chce. Nie podejmuje próby spróbowania czegoś nowego, a jeśli się podejmie, to jest to chwilowe i zaraz się wycofuje. 

Ponadto nie reaguje na polecenia. Wykonanie czegoś jest niezwykłą rzadkością. Ma trudności z wyrażaniem emocji czy porozumiewaniem się zarówno za pomocą gestów jak i mowy. Często powtarza zachowania takie jak kręcenie się, trzepotanie rękami, układanie zabawek w rzędach.

Nasz synek robi postępy, ale małymi kroczkami. Jest pod stałą opieką lekarza i różnych specjalistów, bez których jego rozwój nie szedłby do przodu. Niestety, koszty leczenia i badań kontrolnych, jak również dojazdów, przewyższają nasz domowy budżet. Dlatego zwracamy się z prośbą o pomoc dla Natanka!

‚‚Pragniemy pokazać, że nasze dziecko ma potencjał na rozwój, pomimo trudności, jakie niesie za sobą autyzm."

‚‚Póki mamy zdrowie i siły, chcemy zrobić wszystko, by nasz syn nie został skazany na margines społeczeństwa, gdy dorośnie. Autyzm nie musi oznaczać zamknięcia we własnym świecie, izolacji czy zachowań, które budzą lęk i niezrozumienie. Są setki przykładów: rodziców i ich autystycznych dzieci, które świetnie potrafią sobie radzić w dorosłości. To nas motywuje, by walczyć o przyszłość naszego synka!"

Rodzice