Chciałabym móc obudzić się z tego koszmaru. Chciałabym, by ktoś mnie uszczypnął, powiedział, że to tylko zły sen. Chciałabym zobaczyć mojego synka zdrowego, cieszącego się beztroską dzieciństwa... Wiem, że tak nie będzie, nie da się obudzić z koszmaru, który śnię na jawie. Tamtego dnia, kiedy dowiedziałam się, że Nikoś choruje na rdzeniowy zanik mięśni typu trzeciego, chciałam schować się przed światem, uciec razem z nim do miejsca, gdzie będziemy bezpieczni, gdzie choroby i cierpienie nie dotykają tak  przecież niewinnych dzieci. Uświadamianie sobie, że nie jestem w stanie zrobić nic, by choroba odeszła, boli mnie każdego dnia od nowa.

Codziennie jednak budzę się i wiem, że nie mogę się poddać, muszę walczyć o synka i jego dobrą przyszłość, jak największą sprawność i niezależność. Jest jeszcze coś, co odziera mnie z nadziei - koszty związane z leczeniem Nikosia. Wiem, że od ilości godzin rehabilitacji, od odpowiedniego, zazwyczaj nierefundowanego leczenia, zależy przyszłość mojego ukochanego dziecka. Proszę, pomóż mi sprawić, by była naprawdę dobra!

Ewelina - mama Nikodema