Piotruś czeka na babcię ❗️ Pomóż odzyskać sprawność ❗️

To miał być pełny radości dzień…

Letnie krakowskie przedpołudnie, miasto tętni życiem. Mama wybiera się na targ po coś słodkiego. Dziś przyjdzie do niej w odwiedziny czteroletni Piotruś – jej ukochany wnuk i najważniejszy gość. Koniecznie musi poczęstować go ulubionymi słodyczami! A więc wyrusza w drogę na plac Imbramowski.

Niestety, nigdy tam nie dotrze. Osunie się na ziemie przed chodnikiem. Zadzwoni do mnie, sądząc, że złamała rękę. A potem życie się podzieli na “przed” i “po”...

Kiedy dotarłam na miejsce, mama siedziała na chodniku. Była przytomna, ale bezradna. Lewa ręka i lewa noga odmawiały posłuszeństwa. Chwilę później w szpitalu okazało się, że miała udar mózgu.

Świadomość, że nie może się poruszyć, była dla niej wstrząsem. A jednak powtarzała tylko ciągle: „Przecież Piotruś przyjdzie! Ja nic dla niego nie mam!”. Niestety, w trakcie leczenia doszły nowe komplikacje – mama złapała infekcję szpitalną, która spowodowała zapalenie płuc. 

Do domu wróciła zmęczona i całkowicie załamana. Nie mogła przeżyć utraty sprawność. Usłyszeliśmy nawet: „Lepiej bym umarła”. Po wszystkim, co przeżyła, potrzebowała dużo wsparcia od najbliższych, żeby odzyskać znów nadzieję. 

Dziś mama daje z siebie wszystko, by tylko wrócić do sprawności. Ćwiczy z prywatnym rehabilitantem, który przychodzi do niej. Walczy najlepiej, jak potrafi. Może pochwalić się pierwszymi sukcesami – na przykład, niedawno udało się ją spionizować. Największą motywacją jest oczywiście Piotruś. Mama żyje myślami o tym dniu, kiedy znów weźmie go za rękę i pójdzie na spacer.

Szansa, że zacznie chodzić jest, ale droga do zdrowia jest kosztowna. Obecnie potrzebuje turnusu rehabilitacyjnego. Musimy się pośpieszyć, gdyż pierwsze pół roku po udarze są najważniejsze. Od naszych działań dziś zależy, jak będzie wyglądała przyszłość mamy. Będzie cieszyć się samodzielnością czy pozostanie przekuta do łóżka już na zawsze?

Dlatego proszę Was o pomoc. Turnus jest bardzo drogi, ale bez niego my nie mamy szans! Wierzę, że moja mama ma przed sobą jeszcze wiele wspaniałych chwil! Razem możemy sprawić, by odzyskała to, co najcenniejsze!

Tatiana, córka