Kochani,

dziękuję Wam jak zawsze za wsparcie i każdą przelaną złotówkę. Niestety, zbiórka znowu zwolniła, a to powoduje moje przerażenie, bo brak pieniędzy to dla mnie podpis pod wyrokiem śmierci, jaki wydała na mnie okrutna choroba. Próbuję go odwlec w czasie dzięki bardzo drogim lekom, ale codziennie boję się, że dojdzie do najgorszego... A ja tak bardzo chcę żyć!

Do planowanego końca zbiórki zostało raptem kilka dni. Tak bardzo bym chciała, żeby nie trzeba było jej znowu przedłużać... Żeby udało się zmobilizować wiele dobrych serc i zapełnić zielony pasek na upragnione 100%. Żebym mogła wreszcie odetchnąć z ulgą, że mam zapewnione pełne finansowanie leczenia. O niczym innym nie marzę...

Monika

Kochani,

dziękując za dotychczasowe Twoje wsparcie, z ogromnym przerażeniem patrzę i płaczę. Zbiórka zwolniła, zielony pasek się zatrzymał a z tym moja nadzieja na dalsze leczenie. Bez Twojej pomocy i bez leków umrę...! Potrzebna jest pełna mobilizacja.

Mam zaledwie 24 lata, nie chcę żegnać się z moją rodziną. 
Brakuje jeszcze tak wiele - ponad 280 tysięcy złotych. Z Twoją pomocą udało się zebrać na dotychczasowe leczenie. Błagam, nie pozwól, abym pozostała bez leków, które sprawiły, że wciąż żyję.

Musimy zebrać całą kwotę, dzięki temu będę miała zapewnione leczenie i będę mogła żyć. Przerwanie terapii będzie jednoznaczne z przegraną. Lekarze nie pozostawiają wątpliwości, że bez leków mój stan zdrowia bardzo szybko się pogorszy.

Boję się o kolejny dzień, jestem bezsilna... Nie zostawiaj mnie, nie teraz... Proszę, ratuj moje życie.

Monika

Dziękując za dotychczasowe wpłaty, siostra Moniki błaga o pomoc dla niej:

„Mam tylko jedną siostrę, boję się o to, że jej stan może się pogorszyć jeśli nie otrzyma kolejnej dawki leków i umrze. Nie chcę żegnać się z moją siostra...".

Moja rodzina jest bezradna. Bezsilność i strach przed tym, że leki się skończą, sprawiają, że moi bliscy cierpią. Boję się, że zabraknie mi kolejnej dawki leków... Nie chcę nawet myśleć, co to może oznaczać, bo łzy same napływają do oczu.

Błagam pomóż mi, tak bardzo  chcę żyć dla siebie i dla moich najbliższych, dla mojej ukochanej siostry...

Wiem, że już tyle razy wyciągałam rękę o wsparcie, ale muszę ją wyciągać, dopóki mam siły i wciąż jestem na tym świecie. Tylko ty możesz mi pomóc, mój czas się kończy.

Monika

Kochani,

dziękuję Wam za każdą złotówkę, która pozwala mi na zakup tych tak bardzo dla mnie potrzebnych drogich leków. Niestety, stan moich płuc jest wciąż dramatycznie słaby, bo to zaledwie 32% od ostatnich moich badań i abym mogła żyć, jest mi potrzebna kolejna partia leków i zabezpieczenie na następne miesiące. To jedyny sposób, żeby płuca mogły pracować lepiej.

Leki pozwoliły mi w ostatnich dniach stanąć na nogi z łóżka i wózka, jednak jeśli nie uzbieram kolejnej części, znowu stanę się kaleką i nie będzie już wtedy dla mnie ratunku. Wszystkie moje organy znowu zaczną obumierać natychmiastowo... Straszna perspektywa, prawda?

Dzięki Wam i zakupionym lekom zaczęłam znowu marzyć i mieć nadzieje, że nie umrę w tak młodym wieku. Nie chcę odejść teraz kiedy mam szansę na życie dzięki Państwu. Błagam o dalsze wpłaty, nie pozwólcie, żeby ta straszna choroba mnie zabiła...

Monika

Kochani,

dziękuję Wam za każdą złotówkę, bo Wasze wsparcie jest dla mnie ogromnie ważne. Bez Was nie kupiłabym pierwszych dawek leku i aż boję się pomyśleć, jak zły byłby wtedy mój stan... 

Jak wiecie, mukowiscydoza odebrała mi wszystko, co kocham. Mam dopiero 24 lata, a jestem wykończona fizycznie, jak osoba po 90-tce... Moje płuca pracują tylko na 23%, każdy oddech jest dla mnie wyzwaniem. Boję, że się uduszę...

Uratować mnie mogą jedynie bardzo drogie leki przyczynowe, które przez rok kosztują ponad milion złotych. Sama sobie nie poradzę, pomóż mi, proszę...

Monika

Kochani,

dziękując Wam za dotychczasowe wsparcie, muszę przekazać złe wieści. Mimo zażywania leków nowej generacji mukowiscydoza nie dość, że nie ustępuje, to jeszcze z wiekiem postępuje niezwykle szybko! Moje płuca są zaatakowane podwójną kolonią pałeczki ropy błękitnej - pseudomonas aeruginosa. Prawe płuco kompletnie nie funkcjonuje, wydolność płuc to zaledwie 23%!

Niestety częste krwioplucia z płuc, jak również infekcje związane z gorączką i bólami mięśni, są dla mnie ogromnym zagrożeniem. Mój stan wciąż jest ciężki i bez Waszej pomocy zostanę bez leków, a to skończy się dla mnie tragicznie. Rodzice nie powinni żegnać swoich dzieci. Jeśli nie uzbieram w najbliższym czasie pieniędzy na leki przyczynowe, mogę umrzeć w męczarniach! Wierzę, że leki pomogą mi walczyć z mukowiscydozą i będę mogła swobodnie oddychać, tak bardzo potrzebuję tych leków.

Proszę, pomóż mi zawalczyć o kolejną dawkę leku i nie daj mi odejść...

Jeszcze we wrześniu nie myślałam, nie marzyłam o tym, że kiedykolwiek dożyję tej chwili… Dziś jako PIERWSZA osoba w Polsce zaczynam terapię lekami przyczynowymi. Dzięki zebranym z Waszą pomocą środkom od 25 września udało się zakupić zapas leków na 56 dni!

Jestem Wam bardzo wdzięczna, ale walka o to, żebym mogła żyć, dopiero się zaczyna. To zaledwie początek nowego życia! Dlatego wciąż potrzebuję pomocy i wsparcia, abym mogła kontynuować leczenie i żeby przynosiło pozytywne efekty.

Do 12 stycznia mam leki? Co dalej? Nie wiem, tylko ludzie dobrej woli, o złotych sercach mogą zadecydować, jak będzie wyglądała moja przyszłość. Jestem bardzo zmobilizowana do pracy i zdeterminowana, aby leczenie było kontynuowane. Proszę Was z całego serca o wpłaty i udostępnianie zbiórki.

Wierzę i modlę się za wszystkich chorych na świecie, ale szczególnie za osoby chore na mukowiscydozę w Polsce, aby każdy z nas mógł doczekać tej chwili, co ja. Trzymam kciuki za wszystkich, którzy równolegle ze mną prowadzą zbiórki.

Dziękuję Wam wraz z rodzicami z całego serca, pokazaliście taką moc i dobroć dla mojej osoby, że nie wiem co powiedzieć więcej, jak tylko Dziękuję !

Monika