By sprawność nie była tylko marzeniem

Przychyliłabym mu nieba. Zrobiłabym dla niego wszystko, jednak serce pęka kiedy widzę, jak dużo wysiłku kosztuje go każdy ruch...

Olaf urodził się za wcześnie, o wiele za wcześnie i skutki tego odczuwamy i odczuwać będziemy już zawsze. 

Jest takim wesołym i dobrym chłopcem. Chciałby odkrywać świat, tymczasem większość jego życia toczy się w szpitalach i na salach rehabilitacyjnych. Katorżniczą pracą osiągnęliśmy już tak wiele, a wciąż przed nami długa i wyboista droga do sprawności. 

Wiem jednak, że nie mogę stracić nadziei i muszę walczyć. Stawką jest przyszłość mojego największego skarbu. Dlatego dzisiaj zwracam się do Ciebie. Wielkie nadzieje pokładamy w terapii ze zwierzętami, której nie zdołamy sami opłacić. Pomóż, proszę...