Olek Choroszewski, 17 lat

Mam na imię Olek. Urodziłem się w 2008 roku. Już do końca życia zapamiętam moment, w którym usłyszałem straszliwą diagnozę, kiedy to zdałem sobie sprawę, że moje dalsze życie stoi pod znakiem zapytania. Wykryto u mnie złośliwy nowotwór kości - mięsaka Ewinga.

Najpierw zaczęła boleć mnie noga. Kulałem, nie mogłem chodzić. Mama zabrała mnie do lekarza, gdzie przeszedłem serię badań... Kiedy usłyszałem, że w lewej stopie znaleziono guz, nie zdawałem sobie sprawy, że to coś poważnego... A jednak.

Chemioterapia, wyniszczające leczenie, szpitale zamiast szkoły, strach zamiast marzeń... Wycięto mi kawałek kości w nodze i wstawiono implant. Myśleliśmy, że wygrałem, przez 3 lata było naprawdę dobrze. A potem choroba wróciła. Badanie kontrolne wykazało zmianę nowotworową w płucach... Walka musiała rozpocząć się na nowo.

Znowu przez chwilę było dobrze... Byłem w remisji blisko 5 lat. Powoli zapominałem o chorobie. Niestety ona nie zapomniała o mnie... Zacząłem się skarżyć na mocny ból w prawej nodze oraz drętwienie stopy. Stało się to, czego się baliśmy wszyscy: drugi nawrót choroby, zmiana w kości miednicy. 

Jestem pod opieką szpitala w Izraelu, gdzie leczy się najcięższe przypadki choroby nowotworowej... Przypadki takie jak ja. Wierzę, że wygram tę walkę. Nadzieja, tylko ona mi została. Chcę wrócić do szkoły, iść na studia, budować mosty, domy... Zostać inżynierem. Dziękuję za każdą wpłatę, która da mi na to szansę. Która pozwoli mi dorosnąć.

Olek