Oliwier to 3-letni, spokojny i uśmiechnięty chłopiec. Bardzo wyczekiwany na tym świecie... Niestety w 26 tygodniu ciąży pojawiły się u mnie bóle podbrzusza, które po badaniu okazały się przedwczesnymi skurczami... Przyjmowałam leki na podtrzymanie ciąży. W późniejszym czasie zostałam wypuszczona do domu. Udało się dotrwać do 37 tygodnia ciąży, ale...

Poród przebiegał bez komplikacji aż do momentu, kiedy dziecko jakby zaklinowało się i nie było postępu. Dzięki pomocy lekarza, Oliwier został "wypchnięty" z brzucha, co spowodowało u niego pęknięcie prawego obojczyka...

Ostatecznie uzyskał 10/10 punktów w skali Apgar. W okresie noworodkowym syn rozwijał się książkowo. Od 13 miesięcy życia uczęszczał do żłobka, gdzie prawidłowo funkcjonował, oprócz samodzielnego chodzenia - ponieważ cały czas musiał mieć podparcie. Dopiero mając 20 miesięcy Oliwier zaczął chodzić sam, jednak te kroki były bardzo chwiejne, niestabilne, a całe ciało wydawało się wiotkie.

Po kilku miesiącach nie było znaczącej poprawy. Bawił się samotnie, nie zwracał uwagi na inne dzieci, nawet kiedy zachęcały go do zabawy lub podawały mu przedmioty. Syn nie reagował na polecenia (jak na ten wiek 2 lata przystało), nie potrafił naśladować ruchów innych oraz zaczął wydawać dźwięki, chodził po sali bez celu, machając rękami.

Wtedy zgłosiliśmy się na wizytę do neurologa, do którego przyszło nam czekać 8 miesięcy! Tam zostało stwierdzone osłabione napięcie mięśniowe, rozstęp mięśni prostych brzucha oraz cechy autystyczne. Dostaliśmy też skierowanie na oddział neurologiczny we Wrocławiu na cito. Czas oczekiwania w tym trybie to 2 miesiące!

W tym czasie rozpoczęliśmy już rehabilitacje, odbyliśmy kilka wizyt w poradni psychologiczno-pedagogicznej, u psychiatry i neurologopedy. Po przeprowadzonych wywiadach i obserwacjach stwierdzono u Oliwiera bezapelacyjnie autyzm dziecięcy. Nie było to dla nas szokiem, ponieważ zauważyliśmy, że w pewnym momencie nasze dziecko jakby się zatrzymało w rozwoju albo chociaż ten proces był spowolniony.

Pod koniec stycznia b.r. doczekaliśmy się na przyjęcie w oddziale neurologicznym, by zrobić rezonans magnetyczny oraz EEG i dzięki temu sprawdzić czy w główce dziecka nie ma zmian, które mogłyby powodować problemy z chodzeniem czy z zachowaniem.

Po przeprowadzonych badaniach stwierdzono u Oliwierka nowotwór niezłośliwy (Brodawczak), który znajduje się w splocie naczyniastym prawym. Ta wiadomość była dla nas szokiem, ponieważ takiej informacji nie braliśmy nawet pod uwagę...

Mimo tego konieczne jest, by działać szybko! Oliwier przeszedł już zabieg resekcji guza. Aktualnie czekamy na potwierdzenie, czy guz był niezłośliwy. Oprócz zajęć specjalistycznych czekają nas dodatkowe wizyty u specjalistów, teraz także u neurologa, by częściej  monitorować główkę Oliwiera.

Kilkumiesięczna rehabilitacja syna oraz obklejanie „tape’ami” brzuszka i stóp przyniosły wiele korzyści w jego poruszaniu, syn już prawie biega. Niestety turnusy 10-dniowe na NFZ są co kilka miesięcy. Aby nie tylko utrzymać faktyczny stan, ale tez zrobić postępy Oliwier musi być rehabilitowany co najmniej raz w tygodniu (80 zł/h).

Pracujemy z synem także w domu, by jeszcze szybciej przywrócić go do zdrowia i prawidłowego funkcjonowania wśród rówieśników... Mimo tego syn mówi tylko jedno słowo „picie”. Specjaliści są konieczni!

Te kilka miesięcy prywatnych — płatnych zajęć i wizyt u lekarzy specjalistów (ze względu na krótszy czas oczekiwania na wizytę) bardzo wpłynęło na nasz budżet domowy. Dlatego zwracamy się z prośbą o wsparcie...

Z góry bardzo dziękujemy wszystkim Darczyńcom.

Rodzice Oliwierka