Jestem samotną matką, która pragnie odzyskać samodzielność, aby móc wychować syna i wrócić do pracy!  9 października 2019 roku wydarzył się dzień, który przewrócił do góry nogami całe moje życie... Wtedy uległam wypadkowi samochodowemu. Od tego czasu borykam się z problemami zdrowotnymi i bardzo potrzebna mi jest pomoc...

Moje życie kręci się wokół opieki nad dzieckiem i starszą, schorowaną mamą... Mój 7-letni synek jest bardzo ruchliwym i żywiołowym dzieckiem, wymagającym ciągłej uwagi i zainteresowania. Nie mogę liczyć na pomoc mamy, ponieważ sama boryka się z wieloma chorobami. 37 lat walczy z cukrzycą i jej skutkami. Jest po 2 zawałach serca. Niemal całkowicie utraciła wzrok - w prawym oku zupełnie, w lewym ma widoczność 10%. Ma też problem z nerkami - w tym roku minął piąty rok, odkąd uczęszcza 3 razy w tygodniu na hemodializoterapię. Cały czas jest pod kontrolą lekarzy specjalistów, do których musi dojechać na badania... Pomagam jej, jak mogę, ale teraz znalazłam się w sytuacji, kiedy to ja potrzebuję pomocy...

9 października doszło do wypadku... O mały włos, a straciłabym życie i nie byłoby tej zbiórki, bo nie byłoby mnie, a mój syn straciłby ukochaną mamę... Samochód, którym jechałam, czołowo uderzył w drzewo... Nic nie pamiętam. Gdy ocknęłam się w szpitalu, myślałam, że to zły sen. Byłam podłączona do dziesiątek maszyn... Mój stan był bardzo, bardzo zły, zabrało mnie pogotowie lotnicze. Miałam krwiak w głowie, złamane żebra, potrzaskane nogi...

W szpitalu spędziłam niemal 3 miesiące... Miałam problem z oddychaniem, nie mogłam jeść, Od 9 do 25 października 2019 przebywałam na Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii... Potem trafiłam na oddział ortopedyczny. Tam minęło mi Boże Narodzenie, Sylwester... Strach o to, co będzie, utrata samodzielności, rozłąka z dzieckiem, tęsknota. Bardzo trudny czas. 11 stycznia 2020 roku, tuż przed pandemią, przewieziono do domu. Od tego momentu potrzebuję pomocy rehabilitacyjnej. Niestety, taka pomoc była dostępna tylko i wyłącznie prywatnie.

Z powodu braku środków finansowych musiałam odwoływać niektóre sesje rehabilitacyjne. Szukałam pomocy u wielu specjalistów, ale tylko lekarz z Poznania podjął się dalszego leczenia. Po wielu wizytach i badaniach udało się ustalić termin operacji na 3 listopada 2021. Operacja trwała 5 godzin i gdy wydawało się, że wszystko idzie ku dobremu, wdało się zakażenie związane z poluzowaniem śrub. Konieczne były 3 dodatkowe zabiegi operacyjne.

Ten rok rozpoczęłam kontrolą lekarską... Od ponad 2 lat wszystko, co robię, koncentruję się na jednym - na walce o to, by odzyskać sprawność. Lekarz zalecił mi wypożyczenie maszyny, która ultradźwiękami przyśpiesza wypełnienie ubytków kości i wzrost kości. Oprócz tego czekają mnie jeszcze operacje i rehabilitacja drugiej nogi.

Według lekarzy i rehabilitantów, mam szansę na odzyskanie możliwie jak największej sprawności. Niestety, by to osiągnąć, potrzebuję rehabilitacji, badań, kontroli lekarskich oraz operacji. To jedyna nadzieja na mój powrót do normalnego życia. Niestety, na NFZ nie mam co liczyć... Większość rehabilitacji, wizyt, badań muszę robić prywatnie. Pandemia  bardzo utrudniła dostęp do specjalistów... 

Leczenie przerasta moje możliwości finansowe. Bardzo proszę ludzi o dobrych sercach o pomoc i wsparcie w uzyskaniu sprawności, która jest mi niezbędna do pracy, wychowywania synka, po prostu do życia...

Paulina