Aby spełnić marzenia o lepszej przyszłości…

Wiele osób w trakcie swojego życia dowiaduje się o chorobach, które można wyleczyć. Wielokrotnie bywa tak, że okres powrotu do zdrowia trwa długo, a specjalistyczne leki lub operacje są niezbędne. Większość osób wraca do formy sprzed diagnozy. Ja nie miałam tyle szczęścia. Jestem niepełnosprawna od dnia narodzin. 

Urodziłam się w 31 tygodniu ciąży. Od pierwszych chwil spędzonych na tym świecie zabrakło mi szczęścia, aby być zdrowym i cieszącym się życiem dzieckiem. W wyniku uszkodzenia okołoporodowego jestem niepełnosprawna, mam mózgowe porażenie dziecięce czterokończynowe. To następstwo wylewu krwi do mózgu i niedotlenienia. Tak nie miało być, moi rodzicie nie spodziewali się, że urodzę się chora...

Mózgowe porażenie dziecięce spowodowało, że nie mogłam jak inne dzieci beztrosko spędzać wolnych chwil na placach zabaw, bawić się w berka, jeździć na wycieczki rowerowe czy zjeżdżać na nartach. Mimo wszystko rodzice zawsze się starali, abym nie musiała siedzieć w domu przez moją niepełnosprawność, tylko korzystać z życia ile się da. Niestety w malutkiej miejscowości, z której pochodzę, nie ma za dużo możliwości na rehabilitację i terapię. 2 razy w tygodniu odwiedza mnie fizjoterapeuta, z którym ćwiczę, a oprócz tego nieoceniona jest pomoc najbliższych, którzy pomagają i motywują mnie każdego dnia do działania. 

Lekarze mówili, że z moimi zmianami w mózgu nigdy nie będę mówić. Zaskoczyłam jednak wszystkich i po ukończeniu 1 roku życia zaczęły pojawiać się pierwsze słowa, potem krótkie zdania i moja mowa tak się rozwinęła, że nigdy nie miałam problemów z komunikacją. To, co mi bardzo przeszkadza i utrudnia naukę to słaby wzrok. Wada jest tak ogromna, że mam duże problemy z widzeniem. W jednym oku -16, w drugim -12, astygmatyzm i dziury w polu widzenia. Ciężko mi czytać książki, czy rozwiązywać zadania z matematyki.

Aktualnie chodzę do liceum. Lubię tam być nie tylko ze względu na to, że mogę nauczyć się czegoś nowego, ale także dlatego, że mogę spędzić czas ze znajomymi. Jestem bardzo towarzyską osobą, wszystkich rozśmieszam i zaskakuję pomysłami. Mimo uczęszczania do szkoły moim małym marzeniem jest wyjazd na 2-tygodniowy turnus rehabilitacyjny. Wierzę, że dzięki rehabilitacji ruchowej i intelektualnej moja sprawność się poprawi. Proszę Państwa o pomoc, która pozwoli mi opłacić turnus. 

Z góry dziękuję za każdą wpłatę!
Paulina