Nie mam już sił, by zmagać się z chorobą... Pomóż mi, proszę!

Aktualizacje

• 5 lutego 2024

  Nie tylko moje zdrowie fizyczne, ale również psychiczne mocno ucierpiało...

  Rok 2023 był dla mnie niezwykle wymagający. Pod koniec 2022 roku u mojej mamy zdiagnozowano dwa guzy. Po długiej diagnozie i krótkim leczeniu mama odeszła 3 grudnia. Czas ten był pełen stresu, co negatywnie wpłynęło na moją kondycję fizyczną i emocjonalną, pogłębiając moją dystonię.

  Niestety, mimo leczenia i rehabilitacji nie mogę pochwalić się znaczącymi postępami. Jednak szpiczak mnogi, jak potwierdziły ostatnie badania, jest w remisji, co jest ogromną ulgą. Natomiast dystonia postępuje. Objawy obejmują coraz większą część ciała, co utrudnia codzienne funkcjonowanie i sen.

  

  Napięcia mięśniowe powodują trudności w chodzeniu, oddychaniu, mówieniu, jedzeniu i połykaniu. Dodatkowo pojawiają się parestezje w obydwu kończynach górnych, a ból staje się coraz bardziej uciążliwy. Lekarz prowadzący zaproponował mi głęboką stymulację mózgu. W najbliższych miesiącach chcę podjąć ostateczną decyzję czy poddać się temu specjalistycznemu zabiegowi, który jest interwencją w mózg.

  Mimo wszystkich trudności nie tracę nadziei na poprawę. Wierzę, że dzięki specjalistycznej rehabilitacji i wsparciu finansowemu będę mógł poprawić swoją kondycję fizyczną i psychiczną. Dziękuję wszystkim, którzy wsparli mnie w poprzednim roku, pomagając pokryć część kosztów leczenia i dojazdów.

  Mam również cele życiowe, ale zdaję sobie sprawę, że muszę najpierw zadbać o siebie, aby móc pomagać innym. Tak jak w przypadku awarii samolotu, musimy najpierw zadbać o siebie, aby móc efektywnie pomagać innym. Dlatego apeluję o wsparcie na moją rehabilitację i leczenie. Każda pomoc jest dla mnie bezcenna.

  Dziękuję za okazane wsparcie i zaufanie.

  Piotr

• 16 stycznia 2023

  Moje zmagania trwają, ale się nie poddaję!

  Drodzy, 

  mam dla Was garść nowych informacji. Byłem ostatnio w szpitalu w Gdańsku na badaniach neurologicznych. To już drugi wyjazd w tym roku. Tydzień wcześniej 2 stycznia rozpocząłem wyjazdem do Poznania na badania szpiku i kontrolę. Wszystkie te wyjazdy były związane z moim leczeniem. 

  Poprzedni 2022 rok był dla mnie niezwykle pechowy. Zaczął się pożarem w moim miekszaniu, a skończył się wiadomością o chorobie mamy. Na szczęście podejrzewana u mnie kolejna choroba nowotworowa - rak prostaty - został wyeliminowany. Nie zmienia to jednak faktu, że dalej mierzę się z pozostałymi chorobami, które u mnie stwierdzono. Obawiam się, że depresja powróciła. Od września znowu przyjmuję leki. Myślę, że był to efekt życia w silnym stresie, brak odpowiedniej ilości snu i ciągły ból.

  W lipcu było ze mną bardzo kiepsko. Trafiłem na oddział psychiatryczny. We wrześniu natomiast wracając ze szpitala w Poznaniu miałem wypadek komunikacyjny. To wszystko też spowodowało, że dystonia się nasiliła. 

  Obecnie dalej jeżdżę na oddział hematologii i transplantacji. Naprawdę nie chcę narzekać na swój los, wiele pracy włożyłem przez ostatni rok w to, żeby być jak najbardziej sprawny. Było to okupione potem i łzami, ale nie chciałbym zaprzepaścić swojej szansy. Przyznaję, że teraz jest mi bardzo ciężko zmobilizować do ćwiczeń, ciągle chce mi się spać, jestem osłabiony. Ruchy mimowolne, drżenia i napięcia mięśni nasilają się, ale najgorszy i tak jest ból...  

  Bardzo Was proszę o wsparcie, które pomoże mi odzyskać  zdrowie i sprawność!

  Piotr

  Czytaj dalej