Pomóż Anastasii wrócić do zdrowia po ataku rakietowym. Ta operacja to dla niej jedyna szansa!

Mam na imię Anastasia, mam 24 lata. 8 kwietnia 2022 roku moje życie podzieliło się na “PRZED” i “PO”. Tego dnia razem z moją małą córeczką czekałyśmy na pociąg ewakuacyjny na dworcu w Kramatorsku w Ukrainie. Chciałam uciec od wojny, od zagrożenia, uratować siebie i moje dziecko. Zamiast tego stała się tragedia… Czekając na pociąg, w dworzec uderzyła rakieta!

Zasłoniłam własnym ciałem moją małą córeczkę. Ani chwili nie zastanawiałam się, jak to może się dla mnie skończyć. Najważniejsze było dla mnie uratowanie mojego dziecka. Niestety moje ciało, a szczególnie twarz, zostały poważnie okaleczone. Liczyło się jednak tylko to, że ja i córka przeżyłyśmy. W masakrze zginęło 59 osób, a ponad 100 zostało rannych... 

Zdjęcie nieodpowiednie dla osób wrażliwych Kliknij tutaj, żeby je wyświetlić

Przeszłam już 19 operacji – lekarze starali się zrekonstruować moją twarz i szczękę, ale niestety nie udało się wszystkiego doprowadzić do końca. Nadal zmagam się z poważnymi problemami, zarówno zdrowotnymi, jak i związanymi ze zniekształceniem mojej twarzy.

Od ponad dwóch miesięcy cierpię na okropne bóle głowy, które nie pozwalają mi spać. Żadne środki przeciwbólowe nie pomagają. Lekarze stwierdzili, że implant pod okiem został źle osadzony, jeden z nich odstaje i wywołuje ucisk. Oko po stronie, gdzie doznałam urazu, łzawi od światła, dlatego codziennie muszę zakrywać je okularami przeciwsłonecznymi.

Nie mogę normalnie otwierać ust – codziennie ćwiczę mięśnie policzka za pomocą specjalnego aparatu zwanego „żabką”, aby móc jeść i mówić. Każdy dzień to walka o normalne funkcjonowanie i zmaganie się z bólem.

Moim największym marzeniem jest zobaczyć uśmiech mojej córki i móc się do niej uśmiechnąć – bez bólu, bez łez, bez czerwonej, zdeformowanej twarzy. Aby w przyszłości nie musiała się mnie wstydzić. Marzę, by spojrzeć w lustro i zobaczyć tam siebie – nie ofiarę wojny, ale kobietę, która ma nadzieję, nadzieję na lepszą przyszłość.

Niestety każdy lekarz, u którego byłam w Polsce, odmawiał mi pomocy, mówiąc, że zakres operacji wychodzi poza jego możliwości. Jest to zbyt skomplikowana operacja i nikt dotychczas nie był w stanie się jej podjąć.

W końcu trafiłam do profesora Adama Maciejewskiego. On jako jedyny zgodził się podjąć mojego leczenia i przeprowadzić operację. Zostałam zakwalifikowana do zabiegu, którego zakres jest bardzo szeroki: korekta kształtu i symetrii oraz usunięcie tkanek miękkich z wyspą skórną. Usunięcie elementów tytanowych. Korekta odtworzonej ściany szczęki i bocznej strony nosa. Korekta skrzydełka nosa lewego oraz lewego kącika ust.

Długo rozmawialiśmy, wytłumaczył mi dokładnie, na czym będzie polegała operacja, rekonwalescencja. Dał mi nadzieję na normalny wygląd i funkcjonowanie bez bólu. Wierzę, że tylko zespół profesora Maciejewskiego, który jako pierwszy wykonał przeszczep twarzy w Polsce, będzie w stanie zająć się moim przypadkiem.

Otrzymałam informację, iż czas jest tutaj bardzo ważny… Następuje proces włóknienia, bliznowacenia tkanek, proces ten jest dynamiczny i szybko postępuje. Im szybciej będę mogła poddać się zabiegowi tym zarówno efekty, jak i proces powrotu do zdrowia będą lepsze i szybsze. Termin zabiegu planowany jest na pierwszą połowę czerwca 2025 r.

Niestety przeszkodą są finanse. Koszt operacji oraz związanej z nią rehabilitacji wynosi ponad 170 000 zł. Nie jestem w stanie pokryć kosztów operacji. Stąd zwracam się do Państwa z ogromną prośbą o pomoc w sfinansowaniu tej operacji, która pozwoli mi odzyskać zdrowie, godność i szansę na nowe życie. Zobaczyłam, w końcu światełko w tunelu i wróciła mi wiara i nadzieja, że jeszcze kiedyś będę zdrowa.

Z góry dziękuję Państwu za każdą pomoc!

Anastasia

📰 Informacja o ataku rakietowym w Kramatorsku