Łukasz ma 35 lat, 2-letniego synka, żonę i całą masę planów na przyszłość. Ma też śmiertelny nowotwór, który stopniowo niszczy jego organizm i chce zakończyć jego życie na tym etapie. Do 2011 roku codzienność Łukasza to spokojny, szczęśliwy lot i pasmo sukcesów. Teraz to tylko czołganie się po ziemi i nieporadna próba ucieczki przed śmiercią.

5 lat temu Łukasz trafia do okulisty z powodu pogarszającego się wzroku. Po serii badań w Klinice Okulistyki i Onkologi Okulistycznej w Krakowie wraca do domu z wyrokiem — czerniak naczyniówki! Dyplomowany informatyk, człowiek z pasją i ambicjami, ma stracić wzrok a w konsekwencji życie. Idylla zamienia się w koszmar jednego dnia. Setki myśli, przeczytanych informacji i zasłona rozpaczy w cieniu, której od tego momentu przyjdzie mu żyć.

Od wyroku musi być apelacja. Łukasz z rodziną szuka każdej możliwej szansy. Nie mogą teraz niczego pominąć, odpuścić, zaniedbać. Każdy błąd, który teraz popełnią, rak wykorzysta momentalnie. Po miesiącach starań udaje się nawiązać kontakt z kliniką Charite w Berlinie. To tam czekała szansa w postaci leczenia nowoczesną metodą protonoterapii. Leczenie tak innowacyjne, a zarazem nieosiągalne w Polsce, staje się dla Łukasza realne tylko dzięki pomocy wspaniałych ludzi. Wyjazd po życie do Niemiec, będzie pamiętał już zawsze, bo tamtejsi lekarze dokonują cudu i chłopak do Polski wraca zdrowy!

Od tego momentu wie jak to jest wygrywać. Odzyskał życie, z którym już się żegnał. Teraz był czas by się uśmiechać. W pamięci potworny strach, ale w perspektywie cudowne życie, które w 2014 roku zaowocowało. W lutym dowiaduje się, że zostanie ojcem. Wielkie szczęście i zarazem największa rekompensata za te 3 lata dramatycznej walki, bo czy mogło wyjść lepiej? Walczył o jedno życie, a wygrał dwa. Gdy urodzi się syn, nic już nie będzie w stanie go stąd zabrać. Czyżby?

Dwa miesiące — tyle Łukasz dostał na to, by cieszyć się tym stanem, by planować wspolne wakacje, mecze, zabawy z synem. Kontrolne badania obrazowe i wszystko, co do tej pory wygrał, rozpada się na malutkie kawałki, których nie można już ogarnąć myślami a co dopiero zbierać od nowa. Przerzutowa zmiana czerniaka znaleziona na wątrobie podcina nogi Łukasza i całej rodziny w chwili, gdy pierwszy raz od dawna udało mu się wyprostować.

Życie za życie, mały Iwo ma przyjść na świat w momencie, gdy jego ojciec będzie go opuszczał? Teraz już nie można odpuścić, bo na szali postawiono los dziecka, dla którego Łukasz chce być ojcem najdłużej jak to możliwe. Zapada błyskawiczna decyzja o operacji usunięcia zmiany wraz z marginesem. Mimo doskonałej opieki Kliniki Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Wątroby profesora Marka Krawczyka, po każdej kolejnej operacji w obrębie jamy brzusznej, choroba powracała. Do tej pory takich prób wykonano pięć, a stan zdrowia Łukasza nie pozwala na kolejne. Najnowsze badanie obrazuje, że wznowy są w obrębie jamy otrzewnej, powodując wodobrzusze, które było już chirurgicznie usuwane. Pozostało kontrolowanie sytuacji silną kuracją leków diuretycznych, ale kontrolowanie to tylko gra na czas, a Łukasz tak bardzo chciałby jeszcze raz zawalczyć o wszystko.

Prawda jest niezwykle brutalna. W Polsce nie ma już dla niego żadnej szansy. Wyniszczony wieloletnią walką organizm 35 latka będzie jedynie sukcesywnie umierał, a ból, jaki zostanie przy tym zadany całej rodzinie, zostanie z nimi na zawsze. 

Czy możemy jeszcze coś zrobić? Możemy dopisać szczęśliwe zakończenie tak brutalnie niesprawiedliwej historii? Na tym etapie jedyną metodą na powstrzymanie procesu nowotworowego, a nawet cofnięcie choroby, jest nowatorskie leczenie, którego może podjąć się Szpital Uniwersytetu Medycznego w Chicago. Leczenie polegałoby na zastosowaniu innowacyjnej substancji pembrolizumab, dotąd nierefundowanej w Polsce. Koszt tej walki o życie jest niewyobrażalnie duży, ale Łukasz wierzy w to, że uda się zdobyć pieniądze. W walkę o jego życie zaangażowanych jest tak wiele ludzi, którzy mu kibicują, jest kochająca żona, która zrobiłaby dla niego wszystko, jest synek, którego Łukasz chce wychowywać, są przyjaciele, dzięki którym nadal jest siła.

Łukasz ma tylko dwóch wrogów — nowotwór, który każdego dnia rozprzestrzenia się na cały organizm i czas, który chłopak od dawna odmierza minutami, a nie kalendarzem. Zwracamy się do każdego o każdą najmniejszą pomoc, która przybliża dzień wylotu i ostatnią próbę odparcia nowotworu. Łukasz tak bardzo nie chce pozostać wspomnieniem w życiu synka, na którego będzie spoglądał jedynie ze zdjęć.

––––––––––––––––––

20.06.2016.

Z uwagi na niepokojące informacje, jakie docierają do nas, o stale pogarszającym się stanie zdrowia Łukasza, skracamy czas trwania zbiórki.