Tak naprawdę nie wiemy do końca, co się wydarzyło. Rafał nagle stracił przytomność. To był przystojny, silny mężczyzna. Teraz potrzebuje opieki przez całą dobę. 

W szpitalu okazało się, że pękł krwiak. Aż dwukrotnie lekarze podjęli się trepanacji czaszki, czyli ewakuacji krwiaka z mózgu. Co najbardziej druzgocące, nie dawali szans na przeżycie. Rafał jednak żyje, ale konsekwencje pooperacyjne dotknęły każdej sfery.

Mój brat nie mówi, słabo chodzi, ma problemy ze wzrokiem. Opiekuję się nim, karmię, przewijam. Pomaga mi ciocia, siostra mojej mamy. Niestety rodziców nie ma już z nami. Najpierw zmarł tata, a 5 lat temu nagle odeszła mama. To był dla mnie dodatkowy cios, po którym długo nie mogłam się pozbierać… Razem z mamą wytrwale walczyłyśmy o sprawność Rafała. Sprawność, która tak nagle została mu odebrana.

Żal mi ogromnie tego, że mój brat nigdy w pełni nie wróci do swojego życia. Skończył dwa kierunki ekonomię i fotografię, miał plany, budował dom… Teraz jest zamknięty jak motyl w pancernym kokonie. 

Leczenie pochłonęło wszystkie oszczędności i nadal wysysa każdą złotówkę. Zostały tylko długi. Nigdy nie prosiłam o pomoc, a zamiast tego zawsze starałam się pomagać innym. Jednak teraz wiem, że dalej nie dam rady sama. Twoje wsparcie jest niezbędne.

Potrzebujemy środków na leczenie, rehabilitację, specjalny samochód do przewozu niepełnosprawnych, bo od wielu lat Rafał nie wyszedł dalej niż na balkon. To tak ogromne koszty. Sama nie dam rady im sprostać. Każda Twoja wpłata zbliży nas do celu. 

Dziękuję Ci z całego serca!

Dorota, siostra