PILNE! LECZENIE OSTATNIEJ SZANSY!

Niemal trzy lata minęły od straszliwej diagnozy, który zamieniła nasze życie w koszmar… a my wróciliśmy do punkt wyjścia. Leczenie mojego synka rozpoczęło się w Ukrainie, skąd pochodzimy, następnie było kontynuowane w Turcji i w Niemczech, gdzie mieliśmy przejść przez immunoterapię, jako ostatni punkt protokołu leczenia neuroblastomy. Niestety okrutny los miał dla nas inny plan.

Po wyczerpującym leczeniu w Niemczech nie było nam dane długo cieszyć się wymarzoną remisją. Zaledwie kilka miesięcy po zakończeniu leczenia rak powrócił ze zdwojoną siłą… Obecnie niemiecka klinika rozkłada ręce, nie może już niczego zaoferować mojemu synkowi, a ja nie potrafię funkcjonować – czuję jak strach mnie paraliżuje, a ziemia osuwa się spod nóg…

Jak to możliwe, że moje dziecko nie ma już szans na życie? Jak to możliwe, że spośród tylu terapii, tylu dostępnych protokołów leczenia, nic nie jest w stanie pomóc mojemu synkowi? Nie wierzyłam, że kiedykolwiek znajdziemy się w tym miejscu. Byłam pewna, że cierpienie, które Bohdan tak dzielnie znosił przez niemal połowę swojego życia, zostanie wreszcie wynagrodzone… Rozpacz rozrywa moje serce, jednak wiem, że nie mogę się poddać.

Postanowiłam skonsultować przypadek mojego synka z kliniką w Barcelonie, która specjalizuje się w leczeniu neuroblastomy. Tamtejsi lekarze, po dokładnym zapoznaniu się z dokumentacją Bohdana, zdecydowali się podjąć leczenia mojego dziecka. Dostaliśmy szansę, za którą jednak będziemy musieli zapłacić… Kosztorys zwala z nóg, kwota za życie mojego synka jest szalenie wysoka, jednak wiem, że zrobię wszystko, by zebrać pieniądze. Jesteśmy sami w tym koszmarze, tylko ja i mój synek, w dniu wylotu do kolejnego kraju, w którym mam nadzieję wreszcie odnaleźć zdrowie dla mojego jedynego dziecka.

Z tego miejsca błagam Was wszystkich, którzy zawsze byliście i jesteście przy nas, błagam Was o wsparcie, o pomoc dla Bohdana. On ma dopiero sześć lat… Jest taki mądry, wszystko rozumie, chce się uczyć, bawić, żyć… Patrzę na jego zdjęcia z ostatnich lat i łzy ciekną mi po policzkach, ponieważ nie ma na nich dziecięcej radości, beztroski… jest ból, płacz i szpitalne łóżko… Proszę, stańcie z nami do walki o ostatnią szansę na życie mojego synka… Nie mam nic, oprócz niego. Nic innego się dla mnie nie liczy… żyję tylko dla mojego dziecka, a on gaśnie… Błagam o pomoc!

––––––––

LICYTACJE –> KLIK