Minął już prawie rok, a ja dalej nie mogę się przyzwyczaić. W głowie dalej jestem zdrowy i sprawny. Kładę się do łóżka i planuję kolejny dzień, a kiedy się budzę, przypominam sobie, że moje życie nie wygląda już tak, jak kiedyś. Że nie jestem już samodzielny...

Wiosną 2020 roku straciłem dłoń. Maszyna, której używałem w pracy setki razy, wciągnęła moją rękę. Właściwie niewiele pamiętam. Przeszywający ból, a później pustka. Świadomość odzyskałem w szpitalu, gdzie dowiedziałem się, że moja dłoń została zniszczona i musiała być amputowana.

Od tamtej pory moje życie jest jakby zawieszone. Nawet najprostsze codzienne czynności sprawiają mi ogromny trud. Stale jestem zdany na proszenie o pomoc i wiem, że jeśli dzisiaj Ciebie o tę pomoc nie poproszę, nic się nie zmieni. Jedynym ratunkiem jest dla mnie proteza dłoni. Specjalistyczna, niesamowicie droga proteza...

Wierzę, że z Twoją pomocą będę mógł pozwolić sobie na jej zakup. Proszę, nie bądź obojętny! Od 5. lat przebywam na emeryturze i nie posiadam innych źródeł dochodu. Moje ręce były moimi narzędziami pracy. Teraz jestem jej pozbawiony.

Bardzo proszę o pomoc!

Stanisław