Autyzm to nie wyrok, ale nasi synowie potrzebują wsparcia, aby móc prawidłowo się rozwijać!

Gdy Tomek chodził do przedszkola wielokrotnie słyszałam, że jest niegrzeczny. Podświadomie czułam, że nie jest to powód jego zachowania, charakteru czy osobowości. Jednak niebezpiecznie odbiegał od innych dzieci.

Dzieci bywają trudne, mają swoje etapy rozwoju i dorastania, łatwiejsze i trudniejsze... ALE!

Zaczęłam szukać przyczyn takiego zachowania Tomka. W toku przeprowadzanych badań terapeuci wskazali szereg problemów, charakterystycznych dla tego zaburzenia (brak kontaktu wzrokowego, problemy emocjonalne, społeczne, autoagresja, brak skupienia uwagi).

Tomek został zdiagnozowany w spektrum autyzmu.

W Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, gdzie syn otrzymał orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego dostaliśmy szereg zaleceń, w tym uczestnictwo w terapiach, które wspomagają rozwój synka.

Niestety okazało się, że nasz młodszy syn Piotruś również otrzymał trudną diagnozę.... Już jak syn miał roczek wydawał nam się dzieckiem potrzebującym innego podejścia. Był pod pewnymi względami bardzo podobny do starczego brata, miał te same problemy wskazujące na spektrum jak Tomek, choć z drugiej strony był zupełnie inny. W końcu stwierdziliśmy, że nie musimy zdiagnozować również Piotrka, żeby mu pomóc – diagnoza pokazała ze przeczucia były słuszne. 

Ilość zajęć przyznanych bezpłatnie naszym dzieciom jest niewystarczająca i praktycznie większość z nich musimy pokrywać z własnej kieszeni. 

Zdajemy sobie doskonale sprawę z tego, że tylko dzięki stałej i nieprzerwanej terapii, synowie mogą robić postępy w rozwoju. Dlatego serdecznie prosimy o pomoc i wsparcie w zebraniu środków na tak potrzebne naszym dzieciom terapie. Z góry dziękujemy za każdą złotówkę.

Ewa i Jacek, rodzice Tomka i Piotrusia