Mój synek walczy o życie od pierwszej sekundy na tym świecie. Tymek urodził się w 6 miesiącu ciąży i ważył niecały kilogram. Mniej niż paczka cukru… Nie widzi, choroba odebrała mu wzrok! Zabiera też władzę nad ciałem… Znaleźliśmy się w trudnej sytuacji, przyparci do muru i znów musimy prosić o pomoc, o ratunek... Liczy się każdy dzień, każda minuta… Proszę, przeczytaj mój apel!

Spodziewałam się zdrowego chłopczyka. Przedwczesny poród przekreślił marzenia o zdrowym dziecku, szczęśliwej rodzinie i beztroskim macierzyństwie… Nie sądziłam, że czeka nas szpitalny koszmar walki o życie, samotność, tyle wyrzeczeń, bólu i łez…

Tymuś jest skrajnym wcześniakiem. Tak określa się dzieci, urodzone przed 28. tygodniem ciąży. Ledwo brzuszek zdążył mi się zarysować, a Tymek już był na świecie… Po porodzie mogłam ledwo go zobaczyć, bo od razu został zabrany do inkubatora. Jego stan był krytyczny.

Mój synek umierał. Od tego zaczęło się moje macierzyństwo...

147 dni walki na oddziale neonatologii. Każdy poranek zaczynałam ze strachem, nie wiedząc, czy Tymek dożyje wieczoru. Przez ciężki poród synek dostał wylewów krwi do mózgu, co spowodowało bardzo ciężkie niedotlenienie. Praktycznie każdego dnia lekarze informowali mnie o powikłaniach: martwicze zapalenie jelit, retinopatia, ciężka dysplazja oskrzelowo-płucna, całkowita niewydolność nerek, sepsa i wiele, wiele innych. Szpital był naszym domem na 5 miesięcy. Tyle czasu Tymuś walczył o to, abyśmy jego życie nie skończyło się zaraz po narodzinach... Abyśmy razem mogli wrócić do domu.

Powrót do domu nie oznaczał jednak końca walki… Tymek wygrał życie, ale potyczka ze śmiercią pozostawiła na nim straszliwe piętno. Synek oddycha, jest ze mną… Wszystko inne  stracił. Jest dzieckiem leżącym, nie chodzi, nie siedzi, cierpi na Mózgowe Porażenie Dziecięce. Nie widzi… Nigdy nie zobaczy tego, jaki piękny jest świat… Nie ujrzy błękitnego nieba, zachodów słońca, moich oczu, wpatrzonych we mnie z miłością. Reaguje tylko na ostre światło…

Do koszmarów, z którymi walczymy, doszedł jeszcze jeden - padaczka... Potworna, okrutna choroba… Zabrała nam wszystko, co udało nam się osiągnąć dzięki wielogodzinnej, ciężkiej rehabilitacji! Synek bawił się zabawkami, a potem przestał nawet je chwytać. Musieliśmy wszystko zaczynać od początku...

Rehabilitacja jest dla Tymka jedyną szansą na sprawność. Na to, że wstanie z łóżeczka, że poradzi sobie w świecie ciemności... Oprócz zajęć, które są absolutnym musem, chciałabym kupić synkowi specjalną podłogę interaktywną, która wspomaga widzenie i aktywizację podczas domowej rehabilitacji ruchowej. To dla synka szansa na większą samodzielność, na to, by nauczył się poruszać w mroku.

Chcę dać synkowi wszystko, czego potrzebuje, ale sama nie dam rady. Jestem zdesperowana... Nawet najmniejszy gest jest dla mnie nieoceniony. Proszę - pomóż nam!

Marta, mama Tymusia