Choroba, którą ciężko ubrać w słowa

Zbiórka dobiegła końca. Zebrane pieniądze pozwoliły Pani Grażynie kontynuować leczenie, by w końcu pokonała tragiczne skutki udaru mózgu. Umożliwią także dalszą rehabilitację. Pani Grażyna chce Wam bardzo podziękować:

Ostatnie dwa lata mojego życia to walka, nadzieja i pomoc wielu ludzi, których obszedł mój los. Wszystko to razem dało moc potrzebną do pokonania rozpaczy i choroby.

Jednego dnia, w czerwcu 2015 roku, straciłam to, co było dla mnie sensem życia. Udar mózgu odebrał mi wzrok w lewym oku, zniszczył pamięć, spowodował częściowy paraliż. Przestałam mówić, pisać, rozumieć znaczenie słów...
Popadłam w rozpacz. Nie mogłam czytać, a to było dla niej tak ważne! Kocham książki, a choroba sprawiła, że gdy je widziałam, łzy same spływały po policzkach. Jeszcze niedawno sądziłam, że już nigdy żadnej nie przeczytam. Litery, zdania, akapity - słowa drukowane były dla mnie całkowicie niedostępnym labiryntem.

Tak było też z pisaniem. Na początku nie pisałam wcale. Później zaczęłam w swoim notesie pisać pojedyncze słowa, często zamazane.  Najbardziej bolesna i uciążliwa była utrata mowy, nie opuszczał mnie też lęk o własne życie. Kolejny udar mózgu mógł spowodować śmierć lub całkowicie mnie sparaliżować, odebrać wzrok także w drugim oku... Jednak nie poddałam się, poprosiłam o pomoc innych.  Pomagali  mi znajomi, ale też całkiem obcy ludzie - to było dla mnie najbardziej niesamowite! Dzięki Wam, kochani Pomagacze, mogę dalej być pod opieką psychologów, logopedów, terapetów i rehabilitantów. 

Jeszcze dwa lata temu wypowiadałam pojedyncze sylaby, nie rozumiałam tego, co słyszę, nie umiałam czytać i pisać. Dzisiaj, dzięki Waszej pomocy, coraz lepiej idzie mi to, co jeszcze niedawno wydawało się nieosiągalne. Chociaż czeka mnie jeszcze długa droga do zdrowia to wiem, że się uda. Daliście mi niesamowitą moc!

Z całego serca dziękuję Fundacji Siepomaga oraz wszystkim ludziom, którzy okazali mi wszelką pomoc i dobro. Niech to dobro do Was powraca ze zdwojoną mocą! 

Grażyna Maluchnik