Skafander - uwięziona w swoim ciele

Skafander. Film, który opowiada o uwięzieniu we własnym ciele przyprawia o ciarki. Tylko Ty i Twoje myśli.  Nie możesz wyrazić tego co czujesz, czego potrzebujesz. Krzyk, gdy pojawia się strach. Śmiech, gdy dopada radość . Tego już nie ma. Gdy boli, swędzi, drażni, łaskocze zdany jesteś na to, że ktoś się domyśli i pomoże. Niestety, czasami życie jest paskudnym reżyserem i koszmarny scenariusz staje się rzeczywistością.


Ona wygląda, jakby nic się nie stało. Cały czas jest taka młoda i piękna. Mogłaby w tej chwili wstać i wyjść. Nikt by nie poznał, że jest taka chora – mama Kasi cały czas widzi w niej tą dawną dziewczynę. – fizycznie nic się nie zmieniła, za to w jej życiu zmieniło się wszystko - mówi smutno.




Kasia ma 35 lat i jest lekarzem weterynarii. Umiejętność radzenia sobie z problemami braci mniejszych była odzwierciedleniem jej wielkiego, ciepłego serca. Aktywna, przyjacielska, lubiana. Zawsze miała mnóstwo rzeczy „do roboty”. Czasami jednak i jej zdarzał się spadek formy. Tak, jak tamtego dnia, gdy zmęczenie po kajakarskim wypadzie dawało znać. Kasia zdecydowała się skorzystać z masażu, by wspomóc obolałe mięśnie. Zabieg, który miał przynieść ukojenie sprawił jednak potężny ból i złamał jej życie w pół.


Drętwienie lewej ręki – od tego się zaczęło. Doszło pieczenie w klatce piersiowej, ból głowy. Gdy przybyło pogotowie Kasia straciła już przytomność. Rozległy obszar udaru niedokrwiennego objął pień mózgu i lewą półkulę móżdżku. Tak Kasia została uwięziona we własnym ciele. Świadoma tego, jak jest źle i że od tej chwili nic już nie będzie takie samo.


Kasia jest wydolna krążeniowo. Oddycha samodzielnie przez rurkę tracheotomijną. Słyszy i widzi, reaguje na ostre bodźce zewnętrzne. Potrafi porozumiewać się pozawerbalnie za pomocą oczu. Jej przypadek został opisany w książce „Niech przemówią twoje oczy… Prosta i skuteczna metoda komunikacji alternatywnej z osobami z zaburzeniami neurologicznymi” :


„…Kasia – młoda kobieta po udarze szybko odmówiła współpracy z komunikatorem elektronicznym. Wiedząc, że pacjentka może i potrafi pracować z komputerem, próbowaliśmy zachęcić ją do tego, aczkolwiek bez widocznych rezultatów. Na szczęście asertywności Kasi zmusiła nas do poszukiwań takiego sposobu komunikacji, który zadowoliłby obie strony.


Była pierwszą osobą, która pokazała nam praktyczny brak ograniczeń w komunikacji z pomocą tablic. Wyjaśniła zawiłości chorób zwierzęcych (z pomocą alfabetu), kłóciła się z nami, walczyła z rodziną o prawo do swojego głosu. I co najważniejsze osiągała zamierzony cel komunikacji. A celem najważniejszym był powrót do domu. Rodzice Kasi mieli trudności z podjęciem ostatecznej decyzji – Kasia za pomocą kart z literami alfabetu wyraziła swoje życzenia, co pozwoliło im ostatecznie uwierzyć, że córka jest w pełni świadomym, chcącym decydować o sobie człowiekiem…”


Porozumiewa się w sposób pozawerbalny za pomocą oczu. Jeżeli chcemy rozmawiać musimy ją uważnie obserwować, bo odpowiedź „tak” to otwarcie oka, „nie” jego zamknięcie. Kasia przebywając  w ośrodku wspólnie z logopedą współpracowała z systemem C-Eye.


Bezbłędnie wykonała wszystkie zadania sprawdzające funkcje językowe, myślenie przyczynowo - skutkowe, umiejętności komunikacyjne. Przeprowadzony test wskazał, że Kasia znajduje się w Zespole Zamknięcia.


C-Eye mógłby pomóc nie tylko w usprawnianiu funkcji poznawczych, ale zwiększyć szanse na powrót pełnej świadomości i stymulować mózg do pracy. Pozwala na rozwijanie zainteresowań, uczenia się nowych rzeczy. Najistotniejszy jest fakt, że może pomóc Kasi w przekazywaniu swoich potrzeb, emocji oraz nawiązywaniu interakcji z otoczeniem.


Kasia cały czas posiada poczucie humoru, inteligentny sarkazm i niewiarygodną pewność siebie. To jej lekarze zawdzięczają zwrócenie uwagi na problem tożsamości osób mających bardzo ograniczone możliwości komunikowania się z otoczeniem. Aktywna komunikacja pozwala na odzyskanie tożsamości osobowej pozwala mieć wpływ na rzeczywistość, a to jest kluczem, by uniknąć najgorszego dla psychiki poczucia bezradności.


Ludzki mózg jest cały czas tajemnicą. Posiada niesamowitą umiejętność regeneracji. Kasia cały czas ma nadzieję, że karty się odwrócą i dawne życie powróci. Ale oprócz nadziei jest jeszcze codzienność. I dla Kasi przyszła pora, by znów zacząć żyć.