Dorota Nowak, 58 lat

W 2010 roku u mojej mamy, Doroty, zdiagnozowano tętniaka szyjnego. Kilka miesięcy po diagnozie lekarze podjęli się jego embolizacji, czyli usunięcia. Wydawałoby się, że najgorsze za nami. Niestety...

Operacja się udała, natomiast kilka miesięcy później powstał skrzep, który spowodował udar niedokrwienny mózgu. Mimo szybkiego transportu do szpitala, wrogiem okazał się czas. Mamie podano leki, które miały na celu rozbicie skrzepu. W efekcie doszło do wylewu. Potem znów musiałyśmy czekać...

Mama czekała w kolejce do sali operacyjnej, a mózg ulegał zniszczeniu. Ciśnienie krwi, która przez ten czas zgromadziło się w głowie, było na tyle duże, że lekarze mieli obawy czy operacja się powiedzie. Załamałam się, bo mama miała dopiero 43 lata! Po wszystkim mama została przewieziona na OIOM i wprowadzona w stan śpiączki farmakologicznej na około miesiąc.

Tętniak, udar, wylew i czas w efekcie zabrało mi Mamę, jej sprawność i samodzielność. Przyniosło zależność, stany depresyjne, samotność, bezradność.

Mama wymaga specjalistycznej całodobowej opieki. Porusza się na wózku inwalidzkim, ze względu na liczne przykurcze prawa strona jej ciała odmawia posłuszeństwa. Mama mówi pojedyncze głoski wyćwiczone z logopedą — cierpi na afazję poudarową. Od czasu udaru, w zależności od stanu zdrowia, przebywała w różnych ośrodkach, aż znalazłyśmy ten, wydawałoby się – idealny. Bardzo dobra lokalizacja względem mojego aktualnego miejsca zamieszkania, rehabilitacja dostępna 5 dni w tygodniu, zajęcia terapeutyczne oraz logopedyczne i warunki, które zagwarantowały bardzo udaną aklimatyzację. To miejsce, w którym Mama poczyniła ogromny progres w zakresie ruchu i mowy. I choć są to niewielkie rzeczy, dają nadzieję!

Osoby po udarze potrzebują rehabilitacji, wsparcia logopedy i psychologa, by móc odzyskać choć cząstkę sprawności i normalnego życia. Koszt przebywania Mamy w Domu Opieki, który jest w stanie to zagwarantować, każdego miesiąca trzykrotnie! przewyższa wysokość renty, którą otrzymuje Mama. Wszelkie koszty dodatkowe, jak leki, logopeda, odzież i kosmetyki pokrywam z własnych środków, jako jedyna córka. Jesteśmy w tym same i potrzebujemy wsparcia.

Córka, Agnieszka