Straciliśmy naszą nienarodzoną córkę. Dziś walczymy o sprawność dziecka, które cudem przeżyło. Prosimy, pomóż!

Z utęsknieniem czekaliśmy na przyjście na świat naszych trojaczków. Wierzyliśmy, że nasza rodzina niedługo się powiększy. Tak się jednak nie stało. W 24. tygodniu ciąży zmarła jedna z naszych nienarodzonych dziewczynek. To cios, na który nie jest w stanie przygotować się żaden rodzic. Dwa tygodnie później dostałam tak silnych skurczy, że nie dało się już zatrzymać porodu. Przeprowadzono cesarskie cięcie.

Nasz synek i córeczka przyszli na świat w 26. tygodniu ciąży. Choć oboje byli wcześniakami, Oliwier był w znacznie lepszym stanie. Weronika ważyła zaledwie 840 gramów – to mniej niż torebka cukru! Dostała 2 punkty w skali Apgar.

Każdy kolejny dzień wypełniony był strachem o to, czy nie stracimy kolejnego dziecka. Doszło do niewydolności i krwotoku dokomorowego. Córeczka spędziła trzy miesiące w szpitalu. Jej starsi bracia: Bartek i Wiktor, z niecierpliwością czekali, aż wrócimy do domu.

Weronika przez kolejne miesiące rozwijała się prawidłowo. Nie było widać po niej żadnych opóźnień. Dopiero gdy próbowaliśmy uczyć ją samodzielnego siadania, zauważyliśmy problem. Gdy córka skończyła 1,5 roku, rehabilitantka zasugerowała, że warto wykonać dokładniejsze badania. Nasze najgorsze przypuszczenia się sprawdziły. U Weroniki stwierdzono mózgowe porażenie dziecięce. 

Dziś Weronika porusza się za pomocą wózka inwalidzkiego. Samodzielnie nie jest w stanie przejść choćby kilku kroków. Kiedy jej w tym pomagamy – staje na nogi, ale cały czas musi być wspierana. Stale uczęszczamy na rehabilitację. Córka każdego dnia uczestniczy w zajęciach – jeśli nie mamy zaplanowanej rehabilitacji w placówce, ćwiczymy z nią w domu.

Ponadto Weronika wymaga stałej opieki. Choć jest w stanie wiele czynności wykonać samodzielnie, często potrzebuje wsparcia, np. przy jedzeniu czy ubieraniu się. Mimo wszelkich trudności Weronika jest bardzo pogodnym dzieckiem. Jest otwarta w kontaktach z rówieśnikami. Pragniemy, aby w pełni cieszyła się życiem tak, jak jej rówieśnicy. Żeby mogła biegać, skakać lub chociaż wyjść na krótki spacer. 

Każdego dnia walczymy o jak największą sprawność Weroniki. Teraz konieczne jest przeprowadzenie operacji ortopedycznej. Córka ma zbyt wysoko położone rzepki, które uniemożliwiają jej pełne wyprostowanie kolan. Lekarze nie mówią wprost, czy jest szansa na to, że Weronika będzie w stanie samodzielnie chodzić. Wiele zależy od intensywności rehabilitacji, od przebiegu operacji. 

Wierzymy, że nasza córka ma szansę na sprawność. Zrobimy wszystko, aby zapewnić jej dobrą przyszłość. Operacja ortopedyczna wiąże się jednak z ogromnymi kosztami. Nie jesteśmy w stanie im sprostać. Dlatego zwracamy się z prośbą do Was, drodzy Darczyńcy. Prosimy, pomóżcie nam w walce o sprawność naszego dziecka!

Rodzice