Bez leczenia nie mam szans! Pomożesz mi przeżyć?

“Nie dawano mi żadnych szans na wyleczenie i być może parę miesięcy życia. Nie mogłem i nie chciałem się z tym pogodzić. Zacząłem szukać pomocy za granicą. W międzyczasie dostałem pierwszą chemię. Po czwartym cyklu chemii zrobiono kontrolne badanie. Guzy i nacieki były mniejsze. Niestety, moja radość nie trwała długo. Coraz gorzej znosiłem chemioterapię. Guzy znów się powiększyły, a wyniki były tragiczne. Na tradycyjne leczenie nie było już szans, a ja byłem coraz słabszy. Straciłem nadzieję i wtedy pojawiła się możliwość terapii wzmacniającej. 

Mam nieoperacyjnego raka żołądka z przerzutami do wątroby i węzłów chłonnych. Dowiedziałem się, że jestem chory rok temu. Zgłosiłem się do lekarza z prośbą o skierowanie na podstawowe badania krwi. Od jakiegoś czasu czułem się słabo, ciągle byłem zmęczony. Tłumaczyłem to jednak pracą i rodzinnymi przeżyciami. Na diagnozę nie musiałem długo czekać. Tomografia komputerowa wykazała rak żołądka z przerzutami na wątrobę i węzły chłonne, stan bardzo zaawansowany, nieoperacyjny.“

Drodzy Darczyńcy! Zwracamy się do Was, bo tylko Wy możecie nam pomóc. Jako żona i siostra, staramy się ze wszystkich sił, aby zebrać pieniądze na dalszą walkę z rakiem.

Nasza wspólna walka zaczęła się w październiku 2018, kiedy to Olek poszedł do lekarza z prośbą o skierowanie na podstawowe badania. Czuł się słaby, zmęczony, co tłumaczył sobie ciężką pracą i wcześniejszymi przeżyciami rodzinnymi – w grudniu 2017, po bardzo ciężkiej walce z rakiem, zmarł młodszy brat – odszedł na rękach Olka, co spowodowało jego ogromną traumę. Już podstawowe badania krwi, wskazywały na poważne problemy zdrowotne. Tomografia komputerowa wykazała rak żołądka z przerzutami na wątrobę i węzły chłonne, stan bardzo zaawansowany, nieoperacyjny. Nie dawano żadnych szans na wyleczenie i być może parę miesięcy życia. Nie mogliśmy przyjąć tego wyroku z pokorą.

Zaczęliśmy od wysłania prywatnie wycinków do Instytutu Patologii i Genetyki w Belgii, pod kątem doboru odpowiedniej chemioterapii. W międzyczasie zaczęto podawać Olkowi chemię – niestety, nie pokrywała się z tym, co sugerowano w Belgii – szpitale w Polsce mają swoje procedury narzucane przez NFZ. Zaczęliśmy więc sprowadzać z zagranicy leki i zastrzyki, niedostępne w Polsce a dopuszczone w innych krajach, aby wzmacniać i regenerować organizm. Po czwartym cyklu chemii zrobiono kontrolne badanie tomografem i radość – guzy i nacieki pomniejszyły się.

Niestety, radość nie trwała długo – Olek coraz gorzej znosił chemię – popalone żyły i konieczność wszczepienia portu, przetaczania krwi, utrata apetytu, coraz częstsze infekcje. Kolejne badanie tomografii wykazało powiększenie guzów i nacieków. Szpital zdecydował o odstawieniu dotychczas podawanej chemii. Zdecydowano na podawanie innej – w części sugerowanej przez Instytut w Belgii. Niestety, po trzecim cyklu, ze względu na złe wyniki zaprzestano podawania. Ogromne wyniszczenie organizmu trucizną, jaką jest chemia, spowodowało, że zaczęliśmy dalej szukać dodatkowych środków, aby wspomóc organizm Olka.

Po wielu rozmowach z osobami w podobnej sytuacji i wizycie w Instytucie leczenia marihuaną leczniczą, zdecydowaliśmy się na tę terapię. Olek w pełni nam zaufał, polega na nas, a my będziemy robić wszystko, żeby Go nie zawieść – On musi wyzdrowieć. Niestety, poza ogromną wiarą i wolą walki, brakuje nam już środków finansowych, aby walczyć dalej.

Nie mamy żadnych oszczędności, bywają dni, kiedy musimy pożyczać pieniądze na podstawowe opłaty, jedzenie. Stąd ogromna prośba i błaganie o pomoc. Pomóżcie nam w walce o uratowanie Olka. Kolejnej szansy po prostu nie będzie!