Woda do ich nadzieja na przetrwanie. Od ponad roku opiekujemy się sierocińcem w Bukanga w Tanzanii, który jest prowadzony przez polską misjonarkę s. Rut. Kilka dni temu zadzwoniła do nas zrozpaczona. Tak brzmiały jej słowa: "Nie mam już siły, wszystkie nasze wysiłki idą na marne. W zeszłym roku straciliśmy dużą plantację bananów, teraz z powodu braku deszczów wyschła nam cała uprawa kukurydzy… Co ja mam dać tym dzieciom jeść? Jak mamy żyć? Nosimy wodę w wiadrach z Jeziora Wiktoria, ale to nie wystarcza, dziewczyny nie mają tyle siły… Ile tej wody mogą przenieść na głowie? Nie boimy się ciężko pracować, ale potrzebujemy wody, żeby dalej funkcjonować".

Sierociniec w Bukanga jest bardzo wyjątkowym miejscem, jest prawdziwym domem dla dzieciaków. Mogą tu znaleźć przystań w życiu, doświadczyć serdeczności, miłości i poczucia bezpieczeństwa. Dzieci są zadbane, czyste i uśmiechnięte. Mają zapewnioną naukę i nadzór wychowawczy. Mógłby to być dom dla 60 osieroconych dzieci, ale mamy ich tylko kilkanaścioro. Przyczyną są względy ekonomiczne. Dzieciom trzeba stworzyć odpowiednie warunki i zapewnić wyżywienie.

"Mamy ziemię ok. 5 ha, na której moglibyśmy uprawiać kukurydzę, pomidory, banany… Niestety nie możemy nawodnić tego obszaru wystarczająco, by można zacząć uprawę, która zapewniłaby nam żywność dla dzieci... Potrzebne są fundusze za zakup instalacji wodnej, zakup zbiorników, zainstalowanie wodociągu, który pompowałby wodę z Jeziora Wiktoria, które jest odległe od domu ok. 200 metrów” - pisze s. Rut.

Woda - nasza codzienność, nasza „oczywistość”. Jesteśmy tak przyzwyczajeni, że mamy do niej dostęp, że nawet nie pomyślimy, że mogłoby być inaczej. Zróbmy ten projekt razem, podarujmy innym to, co jest niezbędne do życia.