Marcin Żebrowski, 48 lat

Na mózgowe porażenie dziecięce choruję od urodzenia. Poruszam się na wózku inwalidzkim i zmagam się z ograniczeniami, których nie da się opisać słowami, ale taka jest moja codzienność. Akceptuję ją i żyję pełnią życia.

Jestem w szczęśliwym związku z moją ukochaną żoną Agnieszką — cudowną kobietą, która mimo własnej niepełnosprawności (umiarkowanej) opiekuje się mną każdego dnia. Jest dla mnie nie tylko partnerką, ale i opiekunką, moimi rękami, nogami, siłą i motywacją do walki o każdy kolejny dzień.

Mamy siebie, w tej kwestii niczego nam nie brakuje. Ale nasza sytuacja jest trudna. Utrzymujemy się wyłącznie z mojej renty socjalnej i zasiłków z MOPS-u. Agnieszka nie może podjąć pracy zawodowej, bo ja potrzebuję całodobowej opieki ze względu na zdrowie. Próbujemy żyć godnie, z nadzieją i miłością, która daje nam siłę.

Dlatego z całego serca proszę o pomoc. Każda złotówka przybliża mnie do lepszego życia, do samodzielności, do chwili wytchnienia dla mojej żony. Do przyszłości, normalności i godności.

Marcin