Nigdy nie sądziłem, że jeden mały, malutki kleszcz o wielkości zaledwie kilku milimetrów jest w stanie przekształcić życie człowieka w koszmar. Niestety przekonałem się o tym na własnej skórze...

Choroba odkleszczowa diametralnie zmieniła jakość mojego życia. Obecnie każdego dnia staję do walki, jednak choroba nie daje za wygraną. Niszczy moją psychikę i całe ciało. Ból nie pozwala mi na normalne funkcjonowanie. Jedyną szansą na przywrócenie normalnego życia jest dla mnie kosztowna immunoterapia...

Nigdy nie spodziewałem się, że w wieku 25 lat, zamiast korzystać z życia – będę walczył z bólem, zamiast odwiedzać znajomych – będę częstym gościem w szpitalach i zamiast snuć marzenia o świetlanej przyszłości – będę marzył jak ustrzec się przed niepełnosprawnością. Życie jest przewrotne i nie zawsze pisze dla nas pomyślne scenariusze. 

Zaczęło się od niepozornego ukąszenia kleszcza. A potem wszystko działo się bardzo szybko... Zdiagnozowano u mnie neuroboreliozę oraz zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. Konsekwencją tego okazała się choroba demielinizacyjna, która ma nieodwracalny i postępujący charakter.

Chwilę później wskutek uszkodzeń układu nerwowego, wystąpił u mnie niedowład kończyn! Teraz codzienne rano budzę się i czuję narastające poczucie lęku. Boję się, że jeśli nie podejmę odpowiedniego i szybkiego leczenia, choroba w szybkim czasie może doprowadzić do kolejnych katastrofalnych skutków: pogorszenia czynności poznawczych, koncentracji i pamięci. Dla młodego człowieka to wyrok...

W wyniku postępującej choroby mój układ immunologiczny został całkowicie uszkodzony. Zamiast chronić organizm, zwalcza własne tkanki i niszczy osłony mielinowe komórek nerwowych. Walczę z niezwykle ciężką i śmiertelną chorobą, która skrada moje młode życie, mój intelekt, moje jestestwo! Czas ma ogromne znaczenie. Czuję, że jestem o krok od niepełnosprawności. Drżę ze strachu, kiedy pomyślę, że czekają mnie liczne niedowłady, porażenia mięśni, zaburzenia widzenia, równowagi czy nastroju. Tak bardzo się tego boję...

Jestem młody, mam przed sobą całe życie, niezrealizowane jeszcze plany i marzenia. Wbrew codziennym zmaganiom, mam w sobie ogromną wolę życia, która daje mi siłę do walki. Na tym etapie jest jeszcze nadzieja na ratunek, mimo że proces degradacji jest bardzo postępujący. 

Szansą jest dla mnie immunoterapia oraz pełna rehabilitacja, która może zahamować dalszy proces degradacji układu odpornościowego i nerwowego. Niestety taka terapia jest nierefundowana, a koszt ogromny! Nie jestem w stanie pokryć go samodzielnie. Zwracam się więc do Państwa z wielką prośbą o pomoc! 

Chcę walczyć o swoje życie i pokonać wiszące nade mną widmo zbliżającej się niepełnosprawności. 

Sebastian