Dziękuję za każdą, nawet najmniejsza pomoc i proszę, zostań! Jestem babcią Amelki. Mamy siebie nawzajem i moją znikomą emeryturę... Zdrowie mojej wnuczki zależy od posiadanych pieniędzy... Co mam zrobić? Jak ją ratować? 

Nasza historia:

Pęka mi serce na myśl o tym, jak duże nieszczęście dotknęło moją wnuczkę. Cała lista chorób to jedno. Fakt, że nie może się nią opiekować własna mama – to drugie. Jestem babcią Amelki. Jej mama po porodzie ma uszkodzony kręgosłup, dlatego nie może zajmować się tak chorym dzieckiem.

Jestem coraz starsza, mam coraz mniej sił, a Amelka przecież cały czas rośnie. Potrzebuję Twojej pomocy, by nasze życie mogło być chociaż trochę łatwiejsze. 

Amelka urodziła się  mózgowym porażeniem dziecięcym, ma niedowłady rączek i nóżek. Dodatkowo cierpi na padaczkę, astmę, alergię pokarmową. Mnóstwo diagnoz to wynik tego, że przyszła na świat  niedotleniona.  

Lekarze nie dawali jej szans na kontakt, sugerowali, że wnuczka będzie “roślinką”. Tymczasem Amelka się komunikuje, okazuje uczucia, emocje i bywa nadambitna. Ona po prostu kocha życie i chce je mieć! Tego moglibyśmy się od niej uczyć... 

Niestety, prawo tak działa, że żyjemy z Ami za 2 000 złotych emerytury. Nie przysługuje mi świadczenie pielęgnacyjne... Czekamy na cud, który nie przychodzi! 

Wiem, że z roku na rok będę coraz słabsza. Już teraz noszenie wnuczki bywa ponad moje siły, dlatego zdecydowałam się poprosić o pomoc. Możemy otrzymać dofinansowanie z PFRON-u na auto dostosowane do potrzeb dziecka. Mieszkamy na wsi, a każde zajęcia oddalone są o kilkanaście kilometrów. 

Dofinansowanie to jedno, ale potrzebna jest spora wpłata własna... 

Amelka potrzebuje rehabilitacji, na którą również zaczyna brakować pieniędzy. Wkładam wszystkie siły, jakie mam, by pomóc Amelce. Proszę, pomóż uczynić nasze życie, łatwiejszym!

Bez Ciebie nie damy sobie rady! Nie wiem, co będzie. Boję się... 

Teresa, babcia Amelki