Wystarczyło kilka dni, a mogło dojść do prawdziwej tragedii. Stan Bartusia pogarszał każdego dnia, a choroba rozwijała się po cichu. Diagnozę cukrzycy typu 1 usłyszeliśmy kilka dni przed świętami.

Jechaliśmy prawie 100 km, by ratować synka – kilka dni później kwasica ketonowa rozwinęłaby się stanu wymagającego intensywnej terapii, a życie synka wisiałoby na włosku.

Pobyt w szpitalu, wszystkie informacje i wyniki badań były dla nas niczym wylanie kubła zimnej wody. Nieuleczalna choroba, zły stan zdrowia, mnóstwo obaw i niewiadomych. Wróciliśmy do domu trzymając nasze półtoraroczne dziecko w ramionach i do końca nie wierząc w to co się wydarzyło w ostatnich dniach. 

Koszty związane z nowymi, niezbędnymi wydatkami zaczynają nas przerastać. Dla dobra synka żona zrezygnowała z pracy co budzi dodatkowe obawy w związku z przyszłymi potrzebami. Każde wsparcie, które otrzymamy dzięki zbiórce będzie dla nas pomoże nam poradzić sobie z zaistniałą sytuację.

Wierzymy, że z czasem wszystko się ułoży. Przed nami wiele miesięcy walki i czuwania, by zdrowie naszego chłopca się nie pogorszyło. Jednak dzięki Wam, nie jesteśmy sami i zrobimy wszystko, by Bartuś rozwijał się zdrowo.

rodzice Bartka – Adrianna i Paweł