Zrób to dla mojej córeczki i zatrzymaj jej potworny ból!

Kiedy w bólu minęło ci 16 lat życia, kiedy niepokoisz się, że nikt nie wytyka cię palcami, gdy każda czynność to ból fizyczny i ból stygmatyzacji. Kiedy do tego masz jedynie 16 lat i nie pamiętasz, jak to jest się uśmiechać, to znaczy, że dzieje się coś złego. W pamięci są chwile, kiedy bolało tak bardzo, że nie chciała już żyć… Dziewczynka, która nigdy nie spojrzy na siebie z uśmiechem, ale będzie walczyła o życie. Do tej walki przekonał ją tata, który kocha i choć został sam na polu bitwy, zrobił wszystko by dotrzeć do lekarza w Stanach Zjednoczonych, który ocali jego córeczkę.

Mózg rośnie, ale głowa nie… Bez pomocy Iga nie miałaby szans. Lekarze dokonali cudu, otworzyli czaszkę, by dać dziecku oddech, by żyło…
Twarz Igi była całkowicie zdeformowana, budziła lęk, odrazę, a w najlepszym przypadku litość. Jak wygląda życie dziecka, które przyszło na świat z takim bagażem? Co czuje, kiedy patrzy na siebie w lustrze, kiedy widzi reakcje otoczenia? Twarz to nasza wizytówka, często decyduje o pierwszym wrażeniu, o tym, czy zostaniemy uznani za sympatycznych, czy inni będą mieli ochotę z nami rozmawiać. Teraz widzicie sami, że warto było cierpieć po operacji, bo buzia Igi wraca do właściwych kształtów...

Ona już wie, że życie bywa bardzo, bardzo niesprawiedliwe i że nie wszyscy przychodzą na ten świat z równymi szansami. Iga dźwiga na barkach brzemię tragicznej choroby, na którą nie ma lekarstwa. Taką osobą, która kocha mimo wszystko, która przytula i kocha ze wszystkich sił, powinna być dla dziecka jego mama. Iga nie ma mamy, która by ją pogłaskała, zaplotła warkoczyk. Żadne dziecko nie zasługuje na taki los.

Schorzenie, na które cierpi Iga, to zespół Aperta. To przez tę chorobę Igunia ma zdeformowaną buzię, zrośnięte palce u rąk i nóg oraz rozszczep podniebienia. Iga ma kłopoty z chodzeniem, mówieniem, jedzeniem i oddychaniem, ma sprawne tylko jedno oczko i niedosłyszy.

Igunie przeszła, tyle operacji ile ma lat, w tym tę ostatnią, która uratowała jej życie. Podczas operacji przecięto czaszkę w poprzek przez oczodoły i założono na głowę specjalny metalowy aparat, mocowany za pomocą śrub do kości. Następnie podczas kolejnych tygodni rozsuwano je, wyciągając środkową część twarzy. Brzmi to drastycznie, ale to było jedyna szansa na normalne życie. Przy żadnej operacji nie było mamy…

Choruje się lepiej, kiedy wie się, że ktoś czuwa, troszczy się i kocha. Idze został jedynie tata, który wychowuje ją i jej braci samotnie. Matka została pozbawiona władzy rodzicielskiej. Teraz tata przytula dzieci i tworzy im bezpieczny dom, który wcześniej był odległym marzeniem. 
Dzięki operacji Iga może normalnie oddychać, połykać, mówić, widzieć, zyskała nowy wygląd…

Tata Igi daje jej miłość, uczy niezłomności i siły, otacza troską. Dla niej i dla jej rodzeństwa nauczył się gotować i piec ciasto. Gotowy jest zrobić jeszcze o wiele, wiele więcej, lga potrzebuje Waszej pomocy!

Pilna operacja pozwoliłaby jej normalnie chodzić, zginać palce u rąk, a przede wszystkim nie odczuwać bólu. Jej stopy są tak zdeformowane, że musi nosić buty o dwa rozmiary większe, a w przyszłości grozi jej wózek inwalidzki. Lekarze w Polsce proponowali amputację palców… Właśnie dlatego pan Piotr postanowił, że nie pozwoli okaleczyć swojego dziecka i znalazł alternatywę w USA. Tyle, że jest to bardzo droga alternatywa… Dorosłe osoby z zespołem Aperta muszą korzystać z wózków inwalidzkich ze względu na deformację kończyn, usztywnienie i zrosty w stawach i nieprawidłową budowę kości płaskich. Drugi zabieg, jakiego potrzebuje Iga to operacja prawej ręki, która pozwoliłaby jej odzyskać sprawność i zginać palce.

Pan Piotr przyznaje, że czasem traci już siły i kończą mu się pomysły, gdzie szukać pomocy. Ale zaraz potem dodaje, że nigdy się nie podda, bo Iga musi mieć normalne życie i on będzie o to życie walczył.
Bez Was to się nie uda. Każda złotówka jest na wagę złota. Każda złotówka to o jeden mały kroczek bliżej do celu. Bliżej do spełnienia marzeń o normalności i szczęściu jednej małej dziewczynki!