Jak walczyć z rakiem, gdy własny dom jest śmiertelną pułapką?

Antoś ma białaczkę. Rak wybrał na swoją ofiarę zaledwie rocznego chłopca… Swoje pierwsze kroki stawiał na szpitalnych korytarzach. Świadkami jego pierwszych słów były białe ściany i kraty dzieciecego łóżeczka - takie same jak dziesiątek innych łóżek, w których mali pacjenci walczyli o życie… Po roku leczenia w końcu powrót do domu, ale to nie koniec trosk. Antoś nie wrócił do ciepłego, bezpiecznego schronienia, w kórym mógłby dochodzić do siebie po wyniszczającej walce. Nadal jest w niebezpieczeństwie, które kryje się w jego własnym domu…

Odporność Antosia jest właściwie zerowa. Każda, najdrobniejsza nawet infekcja może okazać się śmiertelnie niebezpieczna… Jesteśmy rodzicami, którzy chcieliby zapewnić swojemu dziecku jak najlepszą opiekę i warunki, by mógł być zdrowy, by widmo śmierci w końcu odeszło… Niestety, nie stać nas na to. Rozpoczęliśmy remont pokoju Antosia, by po przeszczepie szpiku mógł wrócic do rodziny, byśmy się nie bali, że wilgoć i grzyb staną się śmiertelnym zagrożeniem dla synka… Remontu wymaga jednak cały dom. W normalnej sytuacji, ktok po kroku, byśmy jakoś sobie poradzili, ale teraz nie mamy ani czasu, ani pieniędzy. Każdy grosz przeznaczamy na drogie leki i specjalistyczną dietę dla synka, na nic więcej już nie starcza…

Najważniejszy dzisiaj jest dach - przecieka, jest już stary i wymaga gruntownego odnowienia. Przez nieszczelności właściwie w każdym koncie jest wilgoć, grzyb wychodzi na ścianach i chociaż walczymy z nim wszystkimi środkami, jesteśmy bezradni - schowa się na chwilę i wychodzi znowu. To nie o to chodzi, że wygląda koszmarnie, czy brzydko pachnie… Cieszymy się, że mamy dom, bo niektórzy ludzie mają o wiele gorzej. Tylko dzisiaj liczy się życie i zdrowie naszego synka. Póki był w szpitalu, był bezpieczny. Staraliśmy się zdążyć na czas, by po powrocie do domu nie bać się o jego zdrowie, ale niestety - nie zdążyliśmy. Zabrakło czasu i pieniędzy.

Od 11 lutego Antoś jest w domu. Połowę swojego krótkiego życia toczył najważniejszą walkę, przeszedł wyniszające terapie, pokonał śmierć. Jednak jeszcze nie możemy świętować zwycięstwa, na to zdecydowanie za wcześnie. Drżymy przed nawrotem choroby, a spokojny sen stał się czymś niezwykle odległym. Jesteśmy w domu, tak wielu chorych o tym marzy, tak wiele rodzin dzieci walczących z rakiem śni, by wrócić do znajomych czterech ścian, do bezpiecznego kąta i zapomnieć o koszmarze onkologii… Tymczasem my się boimy. Wilgoć i grzyb są wszędzie, a my nie mamy wystarczającej broni, by z nim walczyć.

Bardzo prosimy o pomoc dla naszego synka. Znaleźliśmy się w niezwykle trudnej sytuacji, której nie życzymy nikomu. I chociaż dzisiaj dziękujemy Bogu, że Antoś jest nadal z nami, cały czas modlimy się o to, by zniknęło zagrożenie, które czai się we własnym domu… Prosimy, pomóżcie nam wyremontować dom, by nasz synek w końcy był bezpieczny… Z góry dziękujemy za każde wsparcie.

Rodzice