Mam na imię Dzmitry. Niedawno skończyłem 36 lat. Do tej pory moje życie układało się po myśli. Jestem szczęśliwym mężem i ojcem trójki dzieci. Rodzina zawsze była dla mnie najważniejsza, dlatego starałem się poświęcać jej jak najwięcej czasu. W jednej chwili wszystko zostało mi brutalnie odebrane…

W sierpniu 2020 roku brałem udział w manifestacji wyrażającej sprzeciw wobec braku praworządnych wyborów prezydenckich na Białorusi. Wystarczyły sekundy, w których doszło do tragicznego wydarzenia, a moje życie gwałtownie się zmieniło. Tuż obok miejsca, w którym stałem doszło do wybuchu granatu hukowego. W konsekwencji doznałem złamania kości śródstopia i lewego podudzia. 

Od września 2020 roku uzyskałem schronienie w konwencie Bonifratrów w Katowicach. Na oddziale ortopedii tamtejszego szpitala udzielono mi pomocy i przeprowadzono szczegółową diagnostykę. Zdecydowano również o dalszym leczeniu. Kontynuowałem je na oddziale rehabilitacji, a następnie w Centrum Medycznym Bonifratrów w Warszawie. Czas rozłąki z rodziną zdawał się ciągnąć w nieskończoność. Po pięciu miesiącach mogłem w końcu zobaczyć się z żoną i dziećmi. Podjęliśmy decyzję o wspólnym wynajęciu mieszkania w Polsce, abym mógł kontynuować leczenie i rehabilitację.

Regularne ćwiczenia pozwalają mi stopniowo odzyskiwać sprawność. Zdaję sobie jednak sprawę, że przede mną wciąż długa i wymagająca droga do tego, abym wrócił do pełni sił i mógł normalnie funkcjonować, dlatego zwracam się do Państwa z ogromną prośbą o pomoc w zebraniu środków na dalszą rehabilitację. Wierzę, że już niedługo uda mi się pokonać wszystkie bariery i ograniczenia, aby móc żyć, tak jak wcześniej. Moja rodzina tak bardzo mnie wspiera i na mnie liczy. Nie mogę jej zawieść!

Dzmitry