Ratuj Emiliana ze świata przerażającej ciszy!

Ta informacja zawsze poraża - dziecko, które przyszło na świat nie jest zdrowe, a powikłania poporodowe sprawią, że życie już nigdy nie będzie wyglądało tak samo. Na strach nie ma miejsca w pierwszych minutach, bo górę bierze odruch ochronny. 

Emilian ma 15 lat. Pierwsze dźwięki w swoim życiu usłyszał dopiero mając zaledwie 8. Nauka mowy i umiejętności logicznego łączenia faktów wymagała od niego ogromnego wysiłku - każda godzina spędzona na ćwiczeniach była wtedy na wagę złota. Praca nad mową zajęła prawie 2 lata - każdy dzień był dla mnie jak spełnienie małego marzenia, bo dzięki operacji i intensywnej rehabilitacji, małymi krokami mój syn zaczął do mnie wracać, co dawało ogromną nadzieję! 

Niektóre sytuacje trudno opisać słowami - dla mnie każde słowo było jak największy prezent. Operacja wiązała się z długim oczekiwaniem i ogromnym stresem, ale dzięki niej w naszym życiu nastąpił przełom. 

Niestety, lata beztroski właśnie minęły, bo procesor słuchu, dzięki któremu Emilian mógł funkcjonować i komunikować się z otoczeniem, zwyczajnie się zepsuł, a okres gwarancji minął w 2019 roku. Teraz to my musimy zadbać o sprzęt i w razie potrzeby zapewnić mu niezbędny serwis. Koszt serwisu przekracza moje możliwości, a naprawa może potrwać nawet 3 miesiące. To rodzi ogromne problemy, bo wysłużony sprzęt może okazać się już zbyt słaby dla mojego syna, a to będzie prowadziło do sytuacji, w których procesor częściej będzie znajdować się w serwisie niż tam, gdzie jest najbardziej potrzebny. Zakup nowego procesora brzmi dla mnie jak staranie się o coś nieosiągalnego. 

W tym momencie nie mam innej możliwości, muszę zawalczyć o tę szansę dla mojego syna. By znów nie stracić możliwości kontaktu z Emilianem na wiele lat, by nie dopuścić do pogłębiania się wad i zatrzymania rozwoju. To nastolatek, który przeszedł bardzo długą i trudną drogę. W dążenie do częściowej sprawności włożył wiele energii, a ja wiązałam z tym ogromne nadzieje. Patrząc, co się dzieje z nim teraz, jestem przerażona! 

Muszę prosić o pomoc dla mojego dziecka! Nie mogę dopuścić do sytuacji, w której Emilian straci kontakt z otaczającym go światem. Nie mogę pozwolić na to, by znów go stracić, a choroba odebrała mi go na kolejne miesiące czy lata. Proszę, pomóż mi zdobyć środki na zakup procesora, który dla mojego syna jest przepustką do rzeczywistości, którą choroba usilnie próbuje mu odebrać… 

Gdybym mogła prosić o jedną, jedyną rzecz na świecie, prosiłabym o zdrowie dla mojego dziecka. Niestety, choroba nie zniknie jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki… Mogę tylko wpływać na to, by mój syn nie ponosił konsekwencji tego, co wydarzyło się na samym początku naszej wspólnej drogi. Proszę, pomóż!