Potrzebujący, którym pomagamy - zbiórki dla potrzebujących

Select a category

Province

Let's help Iwona!

This fundraiser is my last hope, it's my cry for help, begging for a chance to live... My spine is killing me. I can't breathe anymore. I have to be attached to a respirator 24 hours a day. How long will my body last? Without back surgery I don't have much time… My life has a price. That's the price of an operation at a US clinic. An operation that has already saved Maja and that can save me! If only I can collect an unimaginably large sum... In a gesture of despair I beg for help. You are my only hope! I suffer from high-degree thoracolumbar kyphoscoliosis. For a year now, my condition has got worse dramatically, the disease is progressing faster than ever before! Moving around and carrying out everyday activities is a huge problem for me. Not to mention breathing... Today I require 24/7 oxygen therapy. Without specialized equipment, oxygen saturation drops drastically... My only salvation is an immediate operation in the USA, which costs a fortune... I have never asked for help in my life, but the situation in which I find myself now leaves me no choice. I know that without the help of people with great hearts, without your help, I may not be here soon ... My history: When I was born, I was an example of health. It was only in elementary school when scoliosis was diagnosed... Despite my hard work and exercise, the disease progressed, and so at the age of 12 an operation was necessary, which involved inserting implants on both sides of the spine. After the surgery, I enjoyed a happy life for a year, but one night I was awakened by a strong pain in my spine. There was no way out - another surgery to remove the implants, and then one more, which involved the insertion of a special hoist. I spent over 3 weeks in the hospital. The lift made me grow by 10 cm. Another implant, a plaster corset, and then it turned out that there was a pressure ulcer on the left shoulder blade. I treated it for a year… They took my corset off when I was 15. I was about to undergo an operation, but it never happened. I was growing, as a result of which I was in danger of piercing the cervical implant. I had to be careful until the operation in 2006. Six months after the surgery, my condition began to deteriorate. An oxygen concentrator was needed and I spent 8 to 12 hours under it every day. This was the case until the beginning of February 2009. At one point, I felt very bad. I was weak, my nails and lips turned blue. I was taken to the hospital. There was a cardiac arrest... They rescued me and found bilateral pneumonia. I was in a pharmacological coma for a week. Nobody gave me a chance to survive. I don't know how, but I survived. Subsequent tests showed sleep apnea, I had to be intubated. I returned home with specialized equipment that breathed for me during the night. Seeing how my kyphoscoliosis was progressing, I was still looking for a specialist. One of the doctors stated that he would not undertake the operation because I would land on a wheelchair. Years passed, the pressure on my lungs was increasing and my saturation was getting worse. In 2019, I went to an appointment with an orthopedist, he ordered me to be examined and declared that he will risk treatment. After the examination, it turned out that despite my 32 years old I suffer from advanced osteoporosis! After a month, I went back to the orthopedist for consultation with my results. I had to wait for my admission to the hospital. Months passed and I didn't get any reply. My condition worsened ... My life is all about limitations. I can't go for a walk, meet my friends or ride a bike. Often I can't even get to the bathroom alone... Due to osteoporosis, every day carries risks. I can't wait any longer. My spine can't take it! The only chance for me is a very costly operation in the United States, where I will be provided with the best equipment and outstanding specialists. My surgery has been valued at over PLN 5 million... A cosmic amount, and necessary to be collected in a short time. Where is the average person supposed to get such money? It's impossible... That's why this fundraiser, that's why my cry for help... Please, I am begging you for support. Despite the enormous amount to be raised, I must hope that it will succeed. I will not get another chance ...

2 107 589,00 zł ( 40.21% )

Still needed: 3 133 504,00 zł

Urgent!

Iwona Balsam , 34 years old

"Mom, I can't lose you.." Help save Iwona from cancer.

Iwona is already in Barcelona!!! Help save her life... This is just the beginning of the fight... The road to victory can be very hard and painful. However, we cannot give up... Not now, when Iwona got a very expensive treatment in Barcelona! Iwona is undergoing a series of tests after which the doctors will decide what the further treatment will look like and whether the cost estimate presented on the basis of tests in Poland will not change. Be with us so that together we can save Iwona! We ask for your support... Help! Every little helps, support through prayer and good words that can work wonders in very hard times. Don't leave the young mother! Her son and future husband are waiting for her at home! She has someone to live for... My name is Iwona. I will turn 33 this year. I have a wonderful son, a fiancé with whom I am planning a wedding, a wonderful family and friends. I also have a malignant tumor that is trying to destroy my life in which I have already been through a lot. Please, stop for a moment, read my appeal and give me a chance to live... She is raising her son, Kacper, who is 15 years old. He has always been the most important to me. He lost his dad when he was a few years old ... I can't imagine that I would be missing in his life too. We are so close, we spend a lot of time together. My fiancé helps me take care of Kacper. In June this year we would like to get married… Will I make it? Even though I am quite young, I have suffered a lot in my life. I have been struggling with endometriosis since 2017. It is a terrible disease causing unbearable pain. I was unable to function normally. Suddenly there was hope for a normal life. It was an operation in a private clinic, the cost of which was PLN 25,000. I underwent surgery, thanks to which I started living again - without pain! I regained the meaning of life. I was happy and fulfilled again. It didn't last long... In 2020, I felt that something bad was happening again. My whole body ached and I was sent from doctor to doctor. I fought for two years for a diagnosis that turned out to be tragic! I heard the verdict - a tumor of the right adrenal gland, 16 cm. My world fell apart for me, but I decided to fight anyway. On July 11, 2022, I underwent surgery to remove the tumor, lymph nodes and right adrenal gland. I believed it would only get better. However, histopathological examinations were not kind to me. Lymph node metastases were diagnosed and I heard additional, very bitter words: “Unfortunately, you are very unlucky. It's childhood cancer, neuroblastoma…”. At this point, I know that the whole stomach is infected, we are waiting for information on where exactly the monster is located ... Unfortunately, in Poland, the only method of treatment they offer me is chemotherapy. I decided to look for another treatment and hoped for therapy in Barcelona. It is very effective, but beyond my financial capabilities. And I really want to live! I am asking for help with all my heart. Each - even the smallest payment - is on the weight of life ... And I have someone to live for! Iwona

8 377 965,00 zł ( 90.19% )

Still needed: 910 855,00 zł

Urgent!

Antoninka Dróżdż , 4 years old

PILNE❗️Dziewczynka, która pewnej nocy straciła WSZYSTKO!

Antoninka w maju skończy 5 lat. Ma cztery siostry, trzech braci, niezwykłą Mamę, wspaniałego Tatę oraz ukochane psy. To wszystko nadal ma, choć oni wszyscy chwilowo nie mają Antoninki... Przed Wielkanocą dzieci złapały infekcję, zwykłą, typową, żołądkową. Mama wszystkich doglądała, aż skończył się dzień i rodzina poszła spać. W nocy niestety Antoninka poczuła się na tyle źle, że trafiła do szpitala, a tam już nastąpił ciąg tragicznych zdarzeń: diagnoza pękniętego żołądka, nagłe zatrzymanie krążenia i reanimacja przez 20 minut – na szczęście zakończona przywróceniem funkcji życiowych. Później operacja ratująca życie, wstrząs septyczny i śpiączka farmakologiczna. I cisza, straszna cisza czekania. I kolejne informacje: obrzęk mózgu i potrzeba nawiercenia czaszki, obrzęk krtani i tracheotomia... Wreszcie parametry się ustabilizowały i można było próbować wybudzać Antoninkę. W międzyczasie rezonans wykazał duże uszkodzenie mózgu, na skutek wcześniejszego zatrzymania krążenia. Antoninkę w końcu wybudzono, oddycha samodzielnie, ale teraz musi wrócić do tej dziewczynki, którą była: dziewczynki, roześmianej, rozgadanej, chodzącej, po prostu sprawnej. Antoninka ma siły do walki (udowodniła to w szpitalu, wprawiając lekarzy w zdumienie), ma najbardziej kochającą drużynę przy sobie: Mamę, Tatę, rodzeństwo i dwa psy. Potrzebuje tylko (i aż) pieniędzy na rehabilitację, na ciężką pracę minuta po minucie, godzina po godzinie. Ale tego w jej domu nikt się nie boi. Już robią, co mogą, ale nie wszystko mogą zrobić sami – mama razem z Antoninką niedługo przeprowadzają się na 4-12 miesięcy do Kliniki Budzik, żeby nie zmarnować ani minuty i ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć – aż grymas na twarzy stanie się uśmiechem, aż pojawią się pierwsze słowa, pierwszy krok itd. Rodzeństwo Antoninki (najmłodsza Hania ma 3 lata) zostanie w tym czasie w domu pod opieką Taty, który musi zmierzyć się z samodzielną opieką nad dziećmi i pracą. To wszystko, co udaje się zrobić własnymi rękoma, swoim czasem, siłą, miłością – z tym dadzą sobie wszyscy w rodzinie radę. A największą robotę robi sama Antoninka. Ale resztę trzeba opłacić i stąd ta zbiórka. Antoninka wróci do nas, a z nią wróci dobro. Dziękujemy, Mama Gosia, Tata Jacek, Siostry: Zuzia, Zosia, Hania, OlaBracia: Piotrek, Staś, Kacper oraz wierne psy Phoebe i Rufus.

19 930,00 zł ( 4.68% )

Still needed: 405 602,00 zł

Urgent!

Adaś Orlik , 2 years old

I wish I could wake up from this nightmare! DMD is a terminal disease that is killing my son!

"Dear son, I was so happy when I learned I was pregnant with you, heard your heartbeat, and saw you as a little "bean" on a sonogram. I was lucky to find out about you from the very beginning. Pregnancy made my wish come true. I already believed that my prayers for your health were listened to. Unfortunately, you suffer from a severe genetic disorder - Duchenne muscular dystrophy. When I look at you, I cannot believe that the disease will take away all the milestones you achieved - muscle strength in your legs and arms, trunk, lungs, and eventually heart, leaving you for a slow, agonizing death. As a mother, how can I sit there and watch you go through this? I wish I could wake up from this nightmare, but I can't. Every day, I refuse to think about the symptoms of the disease, although I am perfectly aware of the inevitable. I won't accept it, although I know it is going to happen either way. When I realize it, I feel helpless and desperate. I feel like my world has been falling apart - no mother wants her beloved child to suffer from such a terrible disease. I wish I could protect you from its consequences, but I can't. Despite my positive attitude, no one can see tears rolling down my eyes. When I look at you, I cannot believe you would experience such a terrible fate. You are such a happy boy! I gave you life, and I don't want you to suffer. Despite that, I know that we will experience happy moments. Eventually, you will start to talk, which shouldn't be affected by the disease. You will get to know the world, which you will find interesting. You will still manage to learn new things, develop your hobbies, meet new people, and visit new places. You must make it on time until you cannot walk and have no strength. I will support you in everything. I am there for you. I love you so much, and I will do everything to let you enjoy your life. My love for you makes me stronger! I will fight for your health! I will keep track of the medical progress. I will do my best to make you defeat the disease on time so that the negative scenarios that come to my head do not come true. I will search for solutions all over the world for you. Maybe the early diagnosis you received makes sense? Maybe the reason you came to this world in modern times, not in the past, is that there will be more treatments available for you soon. Either way, I cry a lot, preparing for your battle. I will never accept our fate. I must stay strong for you, although sometimes I feel so weak." The DMD can affect anyone since the gene responsible for muscle regeneration is one of the largest genes in the human body and is most prone to mutation, of which the outcomes are terrifying. Adaś cannot receive a drug available in Poland, which slows down the progress of the disease. The drug we are raising funds for is only applicable to patients with a specified DMD gene mutation, and Adaś is one of them. Unfortunately, the gene therapy costs almost 16,000,000 zlotys! Important information according the fundraising goal: The cost of the drug itself is USD 3.2 million and does not include the costs of the flight to the USA, hospitalization, several months' stay in the USA for health check-up after administration of the drug, or rehabilitation. The fundraising goal was estimated based on the current dollar exchange rate and information on the estimated remaining costs associated with administering the drug, and will be updated depending on significant changes in the drug price or the exchange rate and on how money is collected from other sources. We also hope that the price of the drug will drop, because other pharmaceutical companies are working on similar gene therapy, but we do not know when the drug from other companies will be approved. However, we cannot wait for it with folded hands, because it may turn out that Adam will be at the age when he will no longer be eligible for gene therapy. However, if we collected too little money, most of it would be allocated to another child with DMD, as well as to Adam's rehabilitation, which, as the disease progresses, will be the most important factor in keeping him alive as long as possible.” We obviously cannot afford it! Time is running out - the drug must be administered between 4 through 5 years of age. The sooner Adaś receives it, the fewer muscles are affected. We believe it will stop the disease! Please support and share our fundraiser. Any donation matters! The mother –––––––––––––––––– 🇩🇪 Ich würde gerne aus diesem Albtraum aufwachen ❗️ DMD ist eine tödliche Krankheit, die meinen Sohn tötet! „Mein Sohn, du hast mich vom ersten Moment an glücklich gemacht, als der Arzt Deine Existenz bestätigte, der Schlag deines kleinen Herzens, als du noch eine kleine „Bohne“ warst. Ich hatte das Glück, von Anfang an zu erfahren, dass du hier bist und dich weiterentwickelst. Die Schwangerschaft war für mich der wahrgewordene größte Traum. Ich habe bereits geglaubt, dass jemand auf meine Bitte gehört hat, dass du gesund aus die Welt kommst. Allerdings leidest Du an einer genetischen Erkrankung. Leider an einer sehr schweren Erkrankung: Duchenne-Muskeldystrophie (DMD). Wenn ich Dich anschaue, kann ich nicht glauben, dass die Krankheit Dir nach und nach alles, was Du bisher gelernt hast, nehmen würde, dass sie nach und nach die Kraft in den Beinen, dann in den Armen und dann im Rumpf, in der Lunge und dem Herzen rauben wird und Dich zu langsamen Qualen unter der lebenserhaltenden Ausrüstung verurteilt. Wie kann eine Mutter dem hilflos zusehen... Ich wünschte, ich könnte aus diesem Albtraum aufwachen, aber ich kann nicht. Jeden Tag versuche ich zu leugnen, was dich bedroht, obwohl ich genau weiß, was dich bedroht. Ich bin damit nicht einverstanden, ich möchte nicht damit einverstanden sein, aber ich weiß auch, dass ich keinen Einfluss darauf habe. Immer wieder, wenn ich mir dessen bewusst werde, fühle ich mich hilflos und verzweifelt ... Ich habe das Gefühl, dass meine Welt zusammenbricht, weil das nicht die Zukunft ist, die sich eine Mutter für ihren geliebten Sohn wünscht. Ich würde Dich gerne vor den Folgen dieser Krankheit schützen, aber ich fühle mich machtlos. Auch wenn ich versuche, positiv zu sein, fließen im Geheimen immer wieder Tränen ... Und dann schaue ich Dich an und wieder kann ich nicht glauben, dass Dir so etwas passieren würde. Du bist so ein fröhliches Kind. Ich habe Dir das Leben gegeben und ich möchte nicht, dass es nur Leiden bedeutet. Ich weiß, dass uns trotz allem noch schöne Momente erwarten. Du wirst noch anfangen, zu sprechen, was die Krankheit nicht wegnehmen sollte. Du wirst die Welt erkunden, die Dich von Anfang an so sehr interessiert. Du wirst viel lernen, Deine Leidenschaften entwickeln, neue Leute kennenlernen und viele neue Orte besuchen. Wir müssen das alles schaffen, solange du laufen kannst, solange du genug Kraft hast. Ich werde Dich in allem unterstützen, mein Sohn. Ich bin hier, um dich zu lieben. Ich liebe Dich sehr und werde alles tun, damit Du das Leben trotz allem genießt. Meine Liebe zu Dir gibt mir die Kraft zu kämpfen! Ich werde um Deine Gesundheit kämpfen! Ich werde den medizinischen Fortschritt verfolgen. Ich werde alles tun, was in meiner Macht liegt, um Dir zu helfen, die Krankheit zu überwinden, damit die düsteren Szenarien, die mir von Zeit zu Zeit in den Sinn kommen, nicht wahr werden. Ich werde überall auf der Welt Unterstützung für Dich suchen. Vielleicht hatte es einen Sinn, dass Du so schnell diagnostiziert wurdest. Vielleicht habe ich deshalb so lange auf deine Geburt gewartet, damit Du in Zeiten geboren wirst, in denen Du mit dem medizinischen Fortschritt Schritt halten kannst. Aber ich weine trotzdem. Ich sammle Kraft für diesen Kampf, denn damit werde ich mich nie abfinden. Ich muss stark für dich sein, auch wenn ich mich manchmal so schwach fühle ...” Die Krankheit kann jeden treffen, da das für die Muskelregeneration verantwortliche Gen das längste Gen im menschlichen Körper ist und daher leicht mutieren kann, was dramatische Folgen haben kann. Das Medikament, für das wir Geld sammeln, ist nicht für jeden Jungen mit DMD geeignet. Es kommt auf die jeweilige Mutation an. Adam gehört zu der Patientengruppe, die es aufnehmen können. Ein anderes in unserem Land erhältliches Medikament, das nur das Fortschreiten der Krankheit verlangsamt, ist für Adam nicht geeignet. Die einzige Chance für ihn ist die Gentherapie, die 3.2 Mio USD kostet. Diese Summe liegt außerhalb unserer Reichweite und das Medikament kann in einem engen Altersbereich verabreicht werden. Je früher es verabreicht wird, desto weniger Muskeln wird unser Adam verlieren. Wir hoffen aber vor allem, dass dadurch das Fortschreiten der Krankheit gestoppt wird. Wir möchten alle Leute bitten, die das lesen, uns zu unterstützen und Informationen über unsere Spendenaktion mit Menschen zu teilen, die helfen möchten. Jede Spende zählt. Wir hoffen sehr, dass wir mit Eurer Hilfe, diese hohe Summe rechtzeitig aufbringen werden. Wichtige Informationen bzgl. der Höhe des Spendeziels: Die Kosten für das Medikament selbst betragen 3,2 Millionen US-Dollar und beinhalten nicht die Kosten für den Hinflug in die USA, Krankenhausaufenthalt, mehrmonatigen Aufenthalt in den USA zur Gesundheitsuntersuchung nach der Verabreichung des Medikaments oder Rehabilitation. Das Spendenziel wurde auf der Grundlage des Dollar-Wechselkurses und Informationen zu den geschätzten verbleibenden Kosten im Zusammenhang mit der Verabreichung des Medikaments geschätzt und wird in Abhängigkeit von wesentlichen Änderungen des Medikamentpreises bzw. Dollar-Wechselkurses und der Art und Weise, wie Gelder aus anderen Quellen gesammelt werden, aktualisiert. Wir hoffen auch, dass der Preis des Medikaments senken wird, da andere Pharmaunternehmen an einer ähnlichen Gentherapie arbeiten. Wir wissen jedoch nicht, wann das Medikament anderer Unternehmen zugelassen wird. Wir können nicht mit gefalteten Händen darauf warten, denn es könnte sich herausstellen, dass Adam dann in dem Alter wird, in dem er sich für die Gentherapie nicht mehr qualifizieren wird. Wenn wir jedoch zu wenig Geld sammeln würden, würden wir das meiste davon einem anderen Kind mit DMD zukommen lassen und für die Rehabilitation von Adam, die mit fortschreitenden Krankheitssymptomen der wichtigste Faktor sein wird, um ihn so lange wie möglich am Leben zu halten.

671 894,00 zł ( 4.47% )

Still needed: 14 328 106,00 zł

Urgent!

Michał Maj , 32 years old

To nie zły sen... Grozi mi AMPUTACJA lewej nogi, pomocy❗️

Znasz to uczucie, kiedy budzisz się zlany potem, bo śnił Ci się koszmarny sen? Mój zły sen to niestety rzeczywistość, która legła w gruzach w lutym 2024. roku… Proszę, zapoznaj się z moją historią. Wcześniej? Kochałem życie, biegałem, pracowałem. Zupełnie tak jak Ty. Dramat rozpoczął się od bólu na wysokości lewego pośladka. Po kilku konsultacjach z różnymi lekarzami usłyszałem, że powodem jest rwa kulszowa. Zacząłem więc prywatną rehabilitację, bo ból znacznie utrudniał mi codzienne, aktywne funkcjonowanie, a każdego dnia przecież było tyle rzeczy do zrobienia… Niestety poprawy nie było… Dopiero po zmianie przychodni dostałem skierowanie na RTG kręgosłupa lędźwiowego, jednak na zdjęciach nic nie wyszło… Kolejne leki, kolejne skierowania – tym razem do ortopedy, który wystawił receptę na leki. Niedługo później trafiłem do neurologa. Przeprowadzono rezonans magnetyczny i mój świat runął… Wynik badania – struktura guzowa na miednicy, wymagał pilnej konsultacji z onkologiem. Trafiłem do Instytutu Onkologii w Warszawie, do Kliniki Nowotworów Tkanek Miękkich, Kości i Czerniaków. To właśnie tutaj postawiono ostateczną diagnozę: guz miednicy. Moje życie zatrzymało się w miejscu. Od tamtej pory przeszedłem niezliczoną ilość badań i na szczęście do dziś nie stwierdzono przerzutów… Usłyszałem jednak, że jedyną szansą w moim przypadku jest radykalna operacja, która zakłada wycięcie połowy miednicy, części kości krzyżowej i całej, lewej nogi… Ta informacja sprawiła, że się poddałem… Człowiek zastanawia się w takich chwilach: dlaczego? Co złego zrobiłem? Dlaczego ja? A może zaraz się obudzę? Dziś już wiem, że to nie czas na stawianie takich pytań. Dzięki moim bliskim i ich ogromnej motywacji wiem, że mimo braku alternatywnego leczenia w Polsce, jest szansa za granicą. Dalsze konsultacje, leczenie, rehabilitacja to jednak ogromne koszty, których po prostu – pracując na etacie w małej, prywatnej firmie nie udało mi się zgromadzić… Gdybym mógł cofnąć czas… badać się regularnie, choć przecież czułem się zdrowy, może wszystko potoczyłoby się inaczej? Takie pytania jednak nie mają dziś już sensu. Muszę rozpocząć najcięższą bitwę w moim życiu. Walkę o zdrowie – i życie, które dzielę z bliskimi mi ludźmi. Potrzebuję Twojej pomocy! Dziś proszę z całego serca o dwie rzeczy: badaj się regularnie i pomóż mi, choćby symboliczną złotówką... Ciężko jest pogodzić się z faktem, że trzeba błagać o pomoc innych, że właśnie od tej pomocy zależy całe Twoje życie, jednak nie mam wyjścia… Chcę żyć. Chcę być sprawnym człowiekiem, który może wyjść na własnych nogach po to, żeby zaczerpnąć świeżego powietrza. Obiecuję Ci i sobie, że się nie poddam i że będę możliwie najlepszym człowiekiem. Błagam – daj mi tę szansę… Moim największym wsparciem są ludzie – żona, rodzina i przyjaciele. Oni nie pozwalają mi się poddać. Wiem, że mam dla kogo i to właśnie dla nich muszę walczyć… Mam 33 lata, ogromną wolę walki, plany i marzenia. Proszę Cię o pomoc – bez Ciebie NIC z tego, co daje mi szansę na uratowanie nogi i normalne życie mi się nie uda… Michał

129 787 zł

Urgent!

Maja Krzaczek , 8 years old

Help ❗️ Maja's embracing for a war with cancer! URGENT!

There's a breaking voice on the other side of the phone - "my baby is walking cancer, she radiates during every scan, has three tumors in her head totalling 5.5 inch in size. Now, when all her hair has fallen out, the protuberances are visible. There is also a 4-inch tumor in her stomach, growths in spine and chest, and her veins are full of chemia, which the doctors pump in for as long as 27 hours without a break!" Only a few months ago, Maja started and finished each day with a smile on her face, and now? Only her beautiful eyes remain untouched by cancer… Maja's terrible story began with her eyes. A story that is going to last a short time only, because a win or defeat is a matter of the next few months! Can a baby so ill be saved? She can, but we need a lot of luck, correct decisions of doctors and treatment as expensive as gold. What is gold in the face of a child's suffering? If we manage to collect this unbelievably high amount, Maja will take on the war with cancer armed and prepared. If not, cancer will complete its act of destruction… Maja's treatment plan was drawn up almost instantly. Chemotherapy, 6 cycles, followed by 2 more cycles and 2 high dose chemotherapies. Then, the moment of truth - if the tumors begin to shrink, the doctors will operate and cut out any tumor they manage to find. Finally, there will be radiotherapy and a dose of antibodies. Now, we know that we must go to the Greisfwald clinic to increase Maja’s chances. This is the only way to beat such advanced cancer. There is a chance, so we will fight and beg for it! Everyone who looks at this tiny girl, must ask themselves a question - will she be able to cope with it? She will, because she is full of life and incredibly strong. Even now she buoys everyone who is fighting for her. There is hope in her eyes and a plea for help, to which we must respond! In those beautiful eyes there’s a fight for life of a 4 year old girl. Her Mum can’t stop her tears from falling when telling Maja’s story… “A dreadful day has come, when under Maja’s eye appeared a bruise. Maja said she’d hit herself, but I could not remember her cry. The bruises under her eyes and on her eyelids were concerning, but when vomiting started we quickly went to see a doctor. In addition, Maja had been complaining of headaches for a while. She was first examined by an eye doctor, who concluded that the cause was not in her eyes, but in the head. We were referred to a hospital. In such moments the time seems to drag on. There were no news upon further eye checks in the hospital and, eventually, after 10 days she had an MRI scan. The doctors did not know what to look at first - the three big tumors in her head, a huge 4 inch tumor in her stomach or numerous metastases. Cancer has attacked and was eating our daughter away. Her life has only been saved by instant decisions of doctors and intake of chemotherapy. Paradoxically, the bruises underneath her eyes have saved her life, otherwise she would not be with us right now. Since February we’ve been fighting for her life - we’ve moved to the oncology ward for the first line of this terrible battle. The first few days were a tragedy.. Maja did not say a word and only munched on a dry roll all day. We were so concerned that the terrible reality would overwhelm her… Maja instinctively felt that she must be strong, that something bad was happening to her, but as long as she was with her parents she felt safe. Her smile, honest and unconditional, has returned after a few days. The doctors have been in awe - 27 hours in bed under a drip with chemia would knock any adult, but our Daughter, got up and went to play with other children, as it was normal… We’ll remain defiant as the life of a 4 year old girl is not meant to be like this. Instead of being ridden to a hospital bed, with her bold head full of fear that fills in the entire ward, she should now be at home, playing with her brother… A child wishes to be a child, even in the new reality. Maja is hesitant when she is permitted to leave the hospital. She says she is afraid and that she’d rather stay in. This is her new world. For how long? The uncertainty of tomorrow is heart-breaking. Her will to fight is enormous, but we cannot stop our tears. At this moment in time, our Daughter has a slim chance to live until her next birthday. Can we grab that chance? We’ve received an estimate for incredibly expensive treatment, which will decide if we’d ever take our Daughter home again. We are helpless, because we cannot fight cancer ourselves and we don’t have money for others to fight it for us. The stake is the most important creature in our lives, and the result will be her life or death. No one should ever be forced to watch their child in this state. No Mum should ever need to pick up her child’s hair from a pillowcase. Time has stopped for us - all clocks have stopped ticking. We need help to save our child. We’re begging for your help - a human who has looked into our Daughter's beautiful eyes asking today to be rescued…” Maja’s Mum –––––––––––––––– In Polen gibt es für unsere kleine Tochter keine weiteren Behandlungsmöglichkeiten mehr. Jetzt suchen wir die medizinische Hilfe in ganz Europa. Wir wenden uns mit einer herzlichen Bitte an euch, uns finanziell bei einer Behandlung an der Universitätsmedizin in Greifswald zu unterstützen. Der Lebenswille unseres Kindes ist enorm. Maja ist sehr mutig und kämpft täglich mit aller Kraft um das Überleben. Leider übersteigen die hohen Behandlungskosten unsere finanziellen Möglichkeiten! Noch vor einigen Monaten strahlten die Augen von Maja von morgens bis abends, sie lächelte über das ganze Gesicht – und jetzt? Der kleine Körper ist total von Killerzellen angegriffen und zerstört. Der bösartige Krebs hat sich im Bauch, im Kopf, im Brustkorb und in der Wirbelsäule eingenistet. Die Chemotherapie gehört ab jetzt zum alltäglichen Leben. Bis zu 27 Stunden am Stück muss unsere kleine Tochter an die Tropf – Infusion angeschlossen sein. Die chemischen Substanzen bestimmen ihr Leben. Ab Februar 2019 hat sich unser Leben total verändert, die Abteilung für Onkologie wird zu unserem zweiten Zuhause. Bis zum 17.06.2019 hat Maja 8 Chemotherapie – Zyklen nach dem Protokoll überstehen müssen - leider ohne den erwarteten Erfolg. Aus diesem Grund entschieden die Ärzte zwei weitere aggressiven Zyklen der Chemotherapie durchzuführen. In Polen sind ab jetzt leider alle Behandlungsmöglichkeiten für Maja ausgeschöpft. Die einzige Hoffnung und Chance für die erfolgreiche Behandlung unserer Tochter ist der Aufenthalt und eine Therapie an der Universitätsmedizin in Greifswald. Wenn wir genug Geld hätten und die hohen Behandlungskosten bezahlen könnten, wäre es möglich. Unser Kind hätte die Chance, gerettet werden zu können. Wenn Maja die hohe Geldsumme gehabt hätte, könnte sie gut bewaffnet gegen den Krebs antreten. Schenkt bitte unserem Kind das Lichtlein der Hoffnung, dass sie wieder gesund und munter singend durch die Gegend laufen kann. Lasst sie nicht im Stich! Mutti von Maja Wir haben schon die Schätzung der hohen Behandlungskosten. Alleine schaffen wir es nicht die Therapie zu bezahlen, uns fehlt einfach das Geld. Das Herz schmerzt und das Auge weint, denn unsere Tochter schwebt in der Lebensgefahr. Keine Eltern auf dieser Welt sollten das eigene Kind in so einem Zustand sehen. Keine Mutti sollte das Haar ihres Kindes vom Kopfkissen sammeln. Für unsere Familie ist die Zeit stehengeblieben. Um unser Kind retten zu können, brauchen wir Hilfe und finanzielle Unterstützung. Helft uns dabei! Das Schicksal hat es mit Maja nicht gut gemeint, aber vielleicht kann ihr noch eine schöne Kindheit geschenkt werden? Schaut bitte in die süßen Kinderaugen, wie sie um Hilfe flehen. Lasst uns und unsere Tochter nicht allein, geht einfach an Maja nicht vorbei. Es kann euch doch ihr Schicksal nicht egal sein. Maja möchte wieder gesund werden und das Kindsein in vollen Zügen genießen. Wir bedanken uns herzlich – die Eltern von Maja

1 231 757,00 zł ( 77.96% )

Still needed: 348 030,00 zł

Urgent!

13 days left

Bruno Cichocki , 10 years old

Fight for a healthy leg - Bruno got a chance, let's not waste it!

The last stage of treatment with the Ilizarov fixator, started in September 2021. Even though this was not easy for Bruno, he managed to complete it at the end of November 2023 (after more than two years). Bruno really hoped that after two (or maybe even three) months, the bone would heal and get stronger by using these new orthoses, and he would finally be able to play football with his friends, ride a bike or a scooter. Unfortunately... Five months have passed since the braces were removed, and the bone fusion is not only progressing very slowly, but is also so weak that the operated tibia is deformed despite being stabilized with a plaster cast - even a layman's eye will see that the bone looks very bad on the X-ray. The doctors decided to perform an urgent operation to stabilize the weak bone with a metal plate. As always, there are some costs getting in the way.... The last stage of treatment consumed more funds than we expected - unfortunately, the steep inflation did not bypass the clinic's costs - the amount planned to cover the costs of the entire Ilizarov treatment, as well as the orthoses that would be needed afterwards... now only cover the first treatment (and not even the entire amount). Currently, this completely unplanned but necessary surgery was valued at EUR 12,600 and the date of admission to hospital was set for April 28, 2024. The other expense for the orthoses is also required and their cost is EUR 23,000 - in total we reach an extravagant amount of PLN 156,000. We can count on about PLN 50-60 thousand from the 1.5% income tax transferred, but we are still missing about PLN 100,000 (!) There is less than a week left until for hospital admission, we are asking for your support, without it Bruno's condition will deteriorate day by day and we will waste the effect of the last two years spent wearing the Ilizarov fixator. This will mean 760 days of fighting pain, constant inflammation, dozens of antibiotic treatments, many weeks of stay in hospitals will be wasted... I am asking you to support Bruno - a boy who is less than 11 years old and has already spent 4.5 years in a metal stabilizer. For the last 6 months, he wears a cast and uses crutches- - in total, he has been unable to walk normally for almost half of his life! Despite these challenges, he is joyful and smiling, he has many friends with whom he plays football and rides his scooter with, even with a metal stabilizer. His great passion is music - he has been playing the keyboard for a year and the ukulele and guitar for several months, and he loves singing. For the last year, several times a week he climbs three flights of stairs to reach the music studio and develop his interests. By clicking on this link you can see a sample of his capabilities: https://www.youtube.com/watch?v=U_Q_CQkcfV8 In September, he will begin studying at a Music School taking clarinet lessons - this is his big dream, and he will do everything to make it come true - he passed the competence test with flying colors. Bruno deeply believes that he will soon regain at least some of his fitness and independence. To achieve this, he needs surgery and followed by orthoses. These are goals that can only be achieved with your help.

22 560,00 zł ( 13.13% )

Still needed: 149 253,00 zł

Urgent!

Jakub Fila , 21 years old

Pokonałem białaczkę, zaatakował mnie złośliwy glejak❗️Pomóż mi wygrać życie, proszę!

Jestem Jakub, mam 21 lat. To zdecydowanie za szybko na to, by umierać… Nie jestem gotowy, nie zdążyłem jeszcze żyć pełnią życia… Tymczasem w listopadzie 2023 roku dowiedziałem się, że mam w głowie dużego guza. Okazał się być nim glejak w IV, najgorszym stopniu złośliwości… Rokowania nie są dobre… Nie chcę się pogodzić z wyrokiem – ani ja, ani moja mama i bliscy. Dlatego ta zbiórka, dlatego chęć podjęcia leczenia za granicą i wykorzystania wszystkich możliwości, jakie daje mi medycyna! Nie jestem “syty dni”, jakie przeżyłem. Wiele z tych dotychczasowych było bardzo ciężkich. Kilka walk o życie już stoczyłem, prawie już byłem na tamtym świecie. Ale o tym później… Obecnie jestem studentem informatyki na Uniwersytecie Wrocławskim. Uwielbiam grać na fortepianie, chciałbym rozwijać swoją pasję na Akademii Muzycznej. Kocham wspinaczkę górską i nasze polskie Tatry. Najbardziej na świecie jednak kocham moich przyjaciół, z którymi wiele już przeżyliśmy. I mamy tyle planów na przyszłość… Myśl o tym, że za chwilę to może wszystko się skończyć, paraliżuje… To nie może być koniec. Nie mogę teraz umrzeć – właśnie teraz, gdy życie się dopiero zaczyna… Żeby mieć jakąkolwiek szansę, oprócz podstawowego protokołu leczenia dostępnego w Polsce, muszę skorzystać z nierefundowanej terapii. I to niejednej… Kosztorys pierwszej to ok. milion złotych. Ale to na pewno nie koniec, bo właśnie trwają konsultacje z innymi klinikami… Glejak nie poczeka kilkudziesięciu lat, aż sam postaram się zarobić tak gigantyczne pieniądze… Mnie i mojej rodziny nie stać na tak kolosalnie drogie leczenie, dlatego moja prośba o pomoc. Proszę Was o wsparcie w tym trudnym dla mnie czasie. Za wszystko dziękuję. Historia Kuby oczami jego mamy: Był środek wakacji. Zabrałam swoich synów do parku rozrywki. Starszy, Kuba, wtedy dziesięcioletni, zagorączkował, osłabł i leciała mu krew z nosa. Kolejnego dnia wykonaliśmy morfologię krwi – 80 tys. leukocytów, płytki krwi nieoznaczane… Skojarzyłam, że od dłuższego czasu synek miał “siniaki” i już wiedziałam, że to białaczka. W trakcie leczenia wydawało mi się, że nic gorszego nie może spotkać dziecka, a tym samym rodzica. Z perspektywy tego, przez co Kuba przeszedł w kolejnych latach wiem, że to był dopiero początek… Po roku od remisji przyszła wznowa. Zaczęliśmy ekstremalnie ciężkie leczenie, które Kuba zaczynał w stanie prawie agonalnym… Lekarz dyżurny mówił, że to najcięższy przypadek w Przylądku Nadziei na tamten moment… Kuba przeżył dzięki dawcom krwi, od których dostał hektolitry osocza. W trakcie chemioterapii znaleziono w jego głowie zmiany – podejrzewane o nacieki białaczkowe lub zmiany udarowe, co w jego stanie oznaczało przegraną… Zmiany okazały się na szczęście odwracalne. Nieopisana ulga… Trzeci raz Kuba otarł się o śmierć, kiedy przeoczono u niego zakrzepicę 4. stopnia, grożącą zatorem płuc. Została wykryta w ostatniej chwili… I na szczęście wyleczona. Kiedy już wydawało się, że wychodzimy na prostą, okazało się, że jego białaczka jest chemiooporna, a w płucach ma ogromny ropień naciekający na serce! Bez przeszczepu Kuba miał 10% szans na przeżycie, a ropień go z tego przeszczepu dyskwalifikował. Operacji podjął się doskonały torakochirurg, Doktor Joachim Buchwald. Wyciął mu ropień. Mieliśmy 25% szans na to, że jedyny brat Kuby, 3 lata młodszy Tomek będzie zgodnym dawcą. Był. Nigdy nie zapytał, jak będzie wyglądało pobranie szpiku, czy będzie bolało… Był przeszczęśliwy, że ratuje życie bratu! Jestem z niego bardzo dumna. Chłopcy zawsze mieli dobrą relację, ale od czasu przeszczepu ich więź stała się jeszcze silniejsza. Mają swój świat, swój język, swoje żarty, tajemnice, plany… Kuba, mimo tak ciężkiej choroby, zdał maturę z rewelacyjnymi wynikami. Dostał się na informatykę z zapasem 100 punktów. Poznał wspaniałych przyjaciół. Z wielką pasją angażował się w projekty społeczne, jak pomoc uchodźcom, czy wsparcie dla młodzieży. Czerpał z życia garściami i służył ludziom swoim czasem i talentami, całym sobą. Chciał nadrobić czas, jaki zabrała mu choroba. Kocha i docenia życie znacznie bardziej… A teraz przyszła kolejna ciężka próba… W listopadzie, podczas kolacji z przyjaciółką, zaczęła mu drżeć ręka. Przyjechała karetka, a w szpitalu Kuba dostał napadu padaczkowego. Stracił przytomność. Tomografia głowy wykazała guza mózgu… Kolejne badania obrazowe pokazały, że to glejak motyli, bardzo złośliwy. Jednym z markerów jest Ki67. Kiedy nowotwór jest bardzo agresywny, przyjmuje on wartość 30-40%. Guz Kuby ma aż 80%! Zbieramy na leczenie zagraniczne, które daje Kubie nadzieję. Pierwszą z terapii są dedykowane szczepionki, tworzone indywidualnie dla pacjenta z izolowanych komórek dendrytycznych. Zmodyfikowane i ponownie wszczepione są w stanie rozpoznać i niszczyć cel – czyli komórki nowotworowe. Dostępne badania pokazują, że terapia ta w połączeniu z immunoterapią daje bardzo dobre efekty przy leczeniu nawet zaawansowanych glejaków! Trwa walka z czasem. Straciliśmy go już za dużo… Chcemy i musimy zrobić wszystko, co oferuje teraz medycyna, by zyskać kolejne miesiące i lata życia Kuby. I mieć nadzieję, że przez ten czas nauka pójdzie jeszcze bardziej do przodu, dając możliwość całkowitego wyleczenia glejaka! Taka choroba to bardzo ciężki krzyż, to często samotne zmaganie – choćbym chciała, nie zabiorę choroby synowi. Nie pojadę z nim na badania, nie zabiorę czarnych myśli.... Kuba niesie swój krzyż z niezwykłą pokorą, niezłomnością i godnością, a często nawet z uśmiechem. Możemy mu pomóc, dlatego bardzo proszę o każdą cegiełkę, która pozwoli nam opłacić niezwykle drogie leczenie. Pozwoli Kubie walczyć i żyć dłużej i pełniej. Pokażmy Kubie, że nie jest z tym całkiem sam… Wygramy razem! Mocno w to wierzymy! Mama, rodzina i przyjaciele Kuby *Kwota zbiórki jest szacunkowa, jednak po otrzymaniu kosztorysów kolejnych możliwych terapii dla Kuby, cel zbiórki może wynieść nawet kilka milionów złotych.

301 297,00 zł ( 28.32% )

Still needed: 762 533,00 zł

Urgent!

4 days left

Małgorzata Ostrowska , 50 years old

Trwa walka ze złośliwym nowotworem❗️POMÓŻ❗️

Całe życie byłam aktywną osobą. Zawsze dbałam o swoje zdrowie. W momencie, gdy zobaczyłam zmianę w piersi, natychmiast zaczęłam działać. Długie miesiące, wiele badań i wizyt lekarskich doprowadziły mnie do diagnozy. Zapadł wyrok na moje życie – złośliwy nowotwór piersi. Rozpoczął się wycieńczający maraton. Kolejne badania, planowanie leczenia… W październiku 2023 rozpoczęłam chemioterapię i terapię celowaną. Nie potrafię opisać słowami, jak człowiek się czuje po pierwszej chemii. Obecnie jestem już po 5 podaniach. Za każdym razem wyłącza mnie to z normalnego funkcjonowania na co najmniej 2 tygodnie. Nie jestem w stanie wówczas samodzielnie funkcjonować, w codziennych czynnościach muszę liczyć na wsparcie męża, syna i córki. Ciężko zliczyć wszystkie skutki uboczne… Moja skóra, jest w tragicznym stanie, wszędzie tworzą się rany z bąblami. Mój wzrok i stan oczu uległ radykalnemu pogorszeniu, co wymaga intensywnej terapii okulistycznej. Muszę jeść, żeby mieć siłę, ale jest to bardzo trudne. Nie czuję smaku, wszystko jest dla mnie słone. Często towarzyszą mi mdłości, które ustają jedynie, gdy zażywam leki. Najgorszy jest jednak potworny ból, którego nie da się opisać słowami. Po chemii towarzyszy mi uczucie, jakby ktoś łamał mi kości. Żadne leki nie potrafią go uśmierzyć… Każdego dnia doświadczam skurczy palców, tracę czucie w rękach. Ta sytuacja wymaga pilnego leczenia neurologicznego. A wszystko co pilne, niestety kosztuje. Obecnie oprócz neurologa, pilnie potrzebuję opieki dermatologa, diabetologa, psychiatry… Wydatki wciąż rosną, a choroba na ten moment uniemożliwia mi powrót do pracy. Wciąż martwię się, co będzie dalej… Przede mną operacja, a po niej radioterapia i kolejne cykle chemii. Staram się być dobrej myśli i nie tracić nadziei. Nigdy nie prosiłam o pomoc, jest to dla mnie bardzo trudne... Każda wpłata będzie dla mnie nieocenionym wsparciem. Chcę wierzyć, że leczenie przyniesie rezultaty i uda mi się wyzdrowieć. Mam dla kogo żyć. Będę walczyć, żeby spędzić jeszcze wiele lat z moją rodziną, zobaczyć jak moje dzieci układają sobie życie… Proszę, nie odwracaj wzroku od mojego apelu... Małgorzata

39 171,00 zł ( 85.82% )

Still needed: 6 468,00 zł