Evunia niebawem skończy dwa latka, a już przeszła drogę, której nigdy nie powinno przechodzić żadne dziecko. Na twarzy naszej córki pojawił się straszliwy potwór – nowotwór złośliwy mięśniakomięsak.

Od tego momentu przed jej oczami ukazuje się straszny świat – pełen bólu, rozłąki, łez i łysych dzieci próbujących w szarych szpitalnych ścianach zaklinać rzeczywistość...

Początkowo żaden z lekarzy nie potrafił postawić odpowiedniej diagnozy... Mijały dni, za chwilę tygodnie, a my nadal nie wiedzieliśmy, co dolega naszemu dziecku. Traciliśmy tylko cenny czas... Guz w okolicy noska rósł, pojawiły się również znaczne trudności z oddychaniem. W końcu Eva została skierowana na operację i dopiero po wykonaniu badań histologicznych, po raz pierwszy usłyszeliśmy z czym mamy do czynienia... 

Przyszło nam walczyć z niezwykle niebezpiecznym przeciwnikiem, jakim jest pęcherzykowy mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy. "Przykro nam, to bardzo rzadki, agresywny i niezwykle szybko rozwijający się rodzaj nowotworu." - słysząc te słowa mieliśmy ochotę krzyczeć z przerażeni i niemocy. Ból rozrywał nasze serca. Wiedzieliśmy jednak, że musimy walczyć.

Szukając ratunku dla córki, natknęliśmy się na specjalistyczną klinikę w Izraelu, która ma ogromne doświadczenie w leczeniu tego typu nowotworów. Natychmiast się z nimi skontaktowaliśmy i po kilku dniach byliśmy już na miejscu. 

Walka zaczęła się od razu. Córka przeszła 9 kursów chemioterapii, liczne operacje chirurgiczne, 20 sesji radioterapii.... I w końcu po wielu miesiącach ciężkiej walki usłyszeliśmy to, na co tak bardzo czekaliśmy – "Eva może wrócić do domu".  Wyniki wykazały, że choroba zahamowała rozwój! Nie jesteśmy w stanie opisać szczęścia, jakiego wtedy doznaliśmy. Zaczęliśmy marzyć i planować najbliższe dni. Byliśmy pewni, że to co złe, już nigdy nie wróci...

Niestety, tak się jednak nie stało. 

Przed badaniami kontrolnymi zauważyliśmy, że Eva ma powiększony węzeł chłonny. Z zamierającym sercem czekaliśmy na wyniki. Kiedy dotarło do mnie, co mówi lekarz, rozpędzone nadzieją serce stanęło w klatce piersiowej. Najgorsze obawy zostały potwierdzone: WZNOWA!

Znów straciliśmy grunt pod nogami. Po raz drugi rozpoczęliśmy życie na oddziale onkologii dziecięcej. To miejsce, gdzie człowiek uświadamia sobie, jak bardzo niebezpieczny i nieobliczalny jest nowotwór...

Dziś z lękiem i rozdartymi sercami patrzymy w przyszłość. Nie wiemy, jak dalej będzie rozwijała się choroba. Niestety wiemy, że przed nami jeszcze wiele miesięcy, a może nawet i lat intensywnego leczenia. Klinika już teraz wystawiła rachunek, który opiewa na ogromną i nierealna dla naszej rodziny kwotę... 

Koszty przerażają, ale wiemy, że to jedyny sposób, aby uratować naszą córkę. 

Zrobimy wszystko, by pokonać chorobę. Gdybyśmy mogli, oddalibyśmy swoje życie, aby tylko córka był zdrowa i nie cierpiała... Niestety, jedyne co możemy teraz zrobić to prosić Was o pomoc. 

Liczy się każda minuta, każda złotówka, każde słowo wsparcia... 

Mama Evy

Zobacz filmik, który wzrusza do łez: