Nie możemy pozwolić, by nowotwór powrócił! Pomóż ratować życie Gabi!

Lek to gwarancja bezpieczeństwa. Ratunek jest na wyciągnięcie ręki, ale bez pomocy nie mamy szans na spokojną przyszłość. Ratunku! 

____

Patrzę na Gabi z nieskrywaną dumą i radością, bo wychowałam odważną dziewczynę, która dzielnie stanęła do walki o życie. Za pozytywnymi uczuciami stoi jedno, które od czasu do czasu dominuje nad innymi: strach. Strach przed tym, że nowotwór odbierze mi dziecko!

Młoda, pełna pasji i energii, uśmiechnięta dziewczyna. Tak w kilku słowach opisalibyśmy Gabi - to nasza córka. Prowadziłaby pewnie teraz życie zwyczajnej nastolatki. Od listopada 2019 roku toczy najtrudniejszą walkę o zdrowie, życie i sprawność… Wyobrażasz to sobie? Kiedy konsultacja ze specjalistami kończy się dawką tragicznych informacji. Diagnoza: mięsak Ewinga lewego talerza kości biodrowej.

W momencie, kiedy lekarz przekazał te słowa, nasz świat się zawalił. Stanęliśmy oko w oko z zagrożeniem życia naszej córeczki. A ona, choć mogłoby się wydawać, że będzie przerażona… stanęła do walki z zaskakującą dojrzałością. Powiedziała, że pokona chorobę. A ja postawiłam sobie jeden nadrzędny cel: towarzyszyć jej w tej drodze i udzielić niezbędnego wsparcia.

Właśnie w tym momencie zaczęła się dla nas przerażająca rzeczywistość: mama z Gabi w szpitalu walczyły z chorobą, tata z drugą córką starał się porządkować życie poza szpitalem. I choć podział ról wydawał się jasny, w takich sytuacjach ciężko o zachowanie spokoju. Onkologiczna codzienność mijała w cieniu kolejnych dawek chemioterapii, powikłań, lepszych i gorszych dni. A dla mnie jako matki najgorsza była bezradność. Mogłam siedzieć przy łóżku i właściwie to wszystko. Nie mogłam jej tego cierpienia odebrać, nie mogłam pomóc. A Gabi czasem mnie zawstydzała swoją odwagą i pewnością, że to, co dobre jeszcze przed nią. 

Chemioterapia, operacja, rehabilitacja. Każdy z tych okresów był dla nas trudny z innego powodu. Gabriela zawsze powtarzała: ,,Mamo nie przejmuj się co będzie, bierzemy jeden dzień na raz, a co będzie jutro, to jutro będziemy o tym myśleć”. Z tą myślą powstrzymywałam łzy, kiedy widziałam w jej oczach ból. 

Standardowa terapia została zakończona, ale chemioterapia nie pokonała choroby. Teraz musimy zawalczyć o to, by nowotwór nie powrócił. Niestety, na leczenie refundowane w tym momencie nie mamy już szans. Lek, który zapewni Gabi bezpieczeństwo kosztuje kilkanaście tysięcy miesięcznie - każda dawka zwiększa szansę na życie, ale całkowity koszt terapii jest całkowicie poza naszym zasięgiem - to kilkaset tysięcy złotych. Leczenie przewidziane jest na rok lub dwa, a rozpoczętej kuracji nie można przerwać. Świadomość tego, że jeśli terapia nie zostanie przeprowadzona, choroba może wrócić jest dla nas paraliżująca… Dosłownie. Ratunku! Pomóż nam zawalczyć o nadzieję na życie, o przyszłość Gabi! Twa walka o wszystko! Ta kwota w tym momencie wydaje się zupełnie nieosiągalna, ale nie możemy stracić nadziei! To tak, jakbyśmy zrezygnowali z życia naszej córki…

Wiara Gabi w to, że diagnoza to nie koniec świata, dodała nam sił. Choć zaangażowaliśmy całą energię w tę walkę, to niewystarczające. Potrzebujemy twojego wsparcia, by Gabi mogła niebawem znów robić to, co kocha. By mogła wrócić do zwyczajnego życia nastolatki - bez potwornego uczucia strachu czającego się tuż za rogiem. Proszę, pomóż nam wyrwać córkę z brutalnych objęć choroby! Twoja pomoc to nasza szansa. Drugiej możemy nie dostać.