Płakałam, gdy Ilia przyszedł na świat. Nie były to jednak łzy szczęścia. Płakałam ze strachu, bo nie było pierwszego krzyku, bo syn nie oddychał… Od razu po urodzeniu Ilia trafił na Oddział Intensywnej Terapii. Przez długie 10 dni oddychała za niego maszyna. 

Po walce o życie zaczęła się walka o zdrowie. Syn ma Mózgowe Porażenie Dziecięce. Wszystko, co innym dzieciom przychodzi łatwo, czego uczą się naturalnie, z wiekiem, Ilii udaje się osiągnąć tylko dzięki wielu godzinom żmudnej, kosztownej i często bardzo bolesnej rehabilitacji. 

Dzięki ćwiczeniom i zaangażowaniu w zajęcia synek zaczął chodzić. Co prawda tylko na palcach, ale dla nas to ogromny postęp.  Nauczył się sam jeść łyżeczką i wykonuje niektóre najprostsze polecenia. Potrafi też sam się rozbierać i ubierać. Wszystkie postępy bardzo cieszą. Ilia może być samodzielny i jeszcze bardziej sprawny, ale musi dalej ćwiczyć. 

Każdy dzień bez rehabilitacji jest dniem straconym. Bardzo proszę, pomóż mojemu synkowi w walce o lepszą przyszłość. Bez pomocy Ilia nie ma szans wziąć udziału w kolejnym turnusie rehabilitacyjnym. Z góry dziękuję za wsparcie. 

Irina, mama