Nie znam innego życia. Nie znam codzienności bez bólu ani świadomości, że świat leży u moich stóp. U moich stóp pojawiają się wciąż nowe problemy, wciąż inne bariery, które z pokonuję z coraz większym trudem. Jestem chory od zawsze i od zawsze muszę walczyć o to, co innym przychodzi naturalnie. Mimo że czasami brakuje mi już sił, to wiem, że nie mogę się poddać! W końcu na szali leży moja przyszłość...

Intensywna rehabilitacja wypełnia każdy mój dzień, a wózek zastępuje mi nogi. Mimo że tak wiele już za mną, to przede mną wciąż długa droga. Zajęcia, w których teraz uczestniczę, to jedynie kropla w morzu potrzeb, moje dwa kółka - zmęczone i wysłużone - są coraz bardziej awaryjne, przez co też niebezpieczne. Proszę, pomóż mi!

Kuba