Synek urodził się jako hipotrofik. Był malutki i od pierwszych jego dni walczyliśmy, by nie tracił na wadze. Nasz pierwszy rok upłynął jednak dość spokojnie. Chwilę później, z dnia na dzień kumulowaliśmy w swoich sercach i głowach strach… 

Po roku już nic nie pasowało. Słyszeliśmy tylko komunikaty: a powinien już? Dlaczego jeszcze nie mówi? Nie raczkuje? Nie reaguje na imię? Wraz z jego pierwszym rokiem życia zaczęła się batalia z szukaniem przyczyn — co spowalnia rozwój Kubusia. 

W 3 roku życia zdiagnozowano u niego autyzm. Spodziewaliśmy się tego już chwilę wcześniej. Kuba do dzisiaj nie mówi, a dopiero w 18 miesiącu zaczął chodzić. Wiele wskazywało na spektrum i staraliśmy się już przed wynikami działać. 

Od dawna robimy co w naszej mocy, aby zapewnić Jakubowi efektywną terapię. Dzięki regularnej terapii i rehabilitacji zrobił ogromne postępy. Co prawda nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować, ale dzięki wsparciu nauczyciela wspomagającego, chodzi do przedszkola i próbuje nawiązywać kontakty z rówieśnikami. 

Najmniejsze postępy i codzienne czynności wykonane przez niego samodzielnie to dla nas OGROMNY SUKCES! 

Chcielibyśmy żyć w przeświadczeniu, że zapewnimy mu wszystko, czego będzie potrzebował. Jest to bardzo przykre, ale tak nie jest. Bardzo często kolejne rachunki, opłaty i koszty leczenia wybiegają dużo ponad nasze możliwości. Czy to ma oznaczać, że Kubuś nie będzie miał szans? 

Terapia dziecka z autyzmem musi być regularna, często kontynuowana w domu. Dlatego poświęcamy synkowi każdą wolną chwilę. Niestety, to ciągle mało. 

Jego przyszłość i samodzielność jest dla nas największym marzeniem. Wierzymy, że dzięki terapii logopedycznej usłyszymy kiedyś jego słowa. Być może mama, tata, a może będzie w stanie powiedzieć, co czuje i czego potrzebuje. Łzy napływają nam do oczu na samą myśl, że nigdy miałoby to nie nastąpić. 

Bardzo prosimy o wsparcie, każda pomoc przybliża naszego syna do samodzielności w dorosłym życiu, a każdy jego sukces jest dla nas bezcenny.

Każdy gest dobrego serca będzie dla nas niezwykle cenny.

Rodzice Kuby