W 2007 r. byłam w ciąży bliźniaczej. Do porodu doszło przedwcześnie, bo w 28. tygodniu. Urodziłam dwóch chłopców – Jasia oraz Adasia. Obaj byli skrajnymi wcześniakami. Niestety tylko jednego udało się uratować…

Adaś zmarł w 3. dobie. Żadne słowa nie są w stanie opisać bólu, który odczuwa rodzic umierającego dziecka… 

Jasiu w trakcie pobytu na OIOM-ie przeszedł 3 operacje: pierwszą, ratującą życie, z powodu martwiczego zapalenia jelit, drugą –zamknięcia przetrwałego przewodu tętniczego w sercu, trzecią – laseroterapię przezźreniczną. Syn przeszedł również zakażenie sepsą.

Dopiero po ponad 100. dniach opuściliśmy szpital i wróciliśmy do domu. To nie był koniec naszych wizyt w szpitalu. Z powodu różnych infekcji często był leczony i diagnozowany na oddziale. 

Potem lekarze byli już pewni i zdiagnozowali u niego dysplazję oskrzelowo-płucną, astmę wczesnodziecięcą, głęboki niedosłuch, mózgowe porażenie dziecięce, refluks żołądkowo-przełykowy, zaćmę obwodową oka lewego, dysplazję bioder i padaczkę lekooporną. Cały katalog różnych schorzeń, z którymi nie widziałam jak mam sobie poradzić!

Postanowiłam walczyć o swojego syna. Nic nie mogło mi przeszkodzić! 

Dzisiaj Janek nie chodzi, nie siedzi, nie mówi, nie gryzie posiłków. Od urodzenia był rehabilitowany słuchowo, ruchowo i oddechowo. Często miewa infekcję górnych dróg oddechowych 

Mimo że Jasiu jest bardzo szczupły, jego napięcie mięśniowe sprawia, że mam duży problem z jego ubieraniem, karmieniem, przenoszeniem, myciem czy przewijaniem. 

Od wielu lat cierpię na endometriozę III stopnia, zmagam się z ogromnymi bólami, w tym bólem kręgosłupa. Potrzebuję pomocy technicznej, aby móc dalej opiekować się własnym synem. 

Bardzo przydałoby nam się łóżko rehabilitacyjne czterosekcyjne oraz fotelik samochodowy dziecięcy rehabilitacyjny ze specjalnym osprzętem do przewozu syna. 

Takich rzeczy nie posiadamy. Syn śpi w zwykłym łóżku z zabezpieczeniami zamocowanymi na stałe, przez które muszę go wkładać i wyciągać z łóżka! Nie mogę go nawet w nim przewinąć! Przenoszenie tak dużego nastolatka, staje się już dla mnie fizycznie niemożliwe!

Proszę o Waszą pomoc. Jestem matką, sama chcę zaopiekować się swoim dzieckiem. Na razie jedyną przeszkodą jest brak odpowiedniego sprzętu. Błagam, pomóżcie nam w tym ciężkim dla nas momencie.

Anna, mama