Z nowym wózkiem będę mogła w końcu spełniać swoje marzenia i rozwijać pasje!

Jestem Magda. Od urodzenia choruję na Mózgowe Porażenie Dziecięce i od kiedy pamiętam, poruszam się na wózku inwalidzkim. Nie znam innego życia. Takie dostałam od losu, choć nikt mnie nie pytał o zdanie, czy jestem na to gotowa. Czy będę miała odpowiednio dużo siły wewnętrznej, bo tej zewnętrznej, w rękach i nogach nie mam prawie wcale. Muszę sobie z tym radzić jak najbardziej samodzielnie, ale czasami po prostu nie daję rady. Wtedy nie pozostaje nic innego, tylko poprosić o pomoc...

Wózek to moje nogi. W inny sposób nie mogę się poruszać. Moja choroba odebrała mi sprawność i możliwość poruszania się, przez to w niektórych sytuacjach, bez pomocy innych osób nie poradziłabym sobie. Choć mam już 24 lata to słowo samodzielność wciąż jest dla mnie obce. 

Mam to szczęście, że choroba nie odebrała mi możliwości mówienia i komunikowania się z innymi. Dzięki temu mimo swojej niepełnosprawności fizycznej mogłam chodzić do szkoły, być wśród rówieśników i poznawać świat. Staram się, by moje życie mimo choroby nie różniło się od życia innych. Choć nigdy nie będzie to w pełni możliwe. Krzywy chodnik, zbyt wysoki krawężnik, za ciasna toaleta. Człowiek na wózku mierzy się z przeciwnościami, o których sprawne osoby pewnie nigdy nawet by nie pomyślały...

Do normalnego funkcjonowania, życia w społeczeństwie i rozwijania się potrzebuję wózka aktywnego z przystawką napędową. Niezbędna jest też rehabilitacja, której koszty są ogromne. Bardzo proszę o pomoc. Chciałabym więcej bywać wśród ludzi, spełniać swoje pasje i marzenia. Uwielbiam muzykę i uczestniczenie w koncertach. Wtedy odpływam w inny świat, gdzie dźwięki unoszą mnie ponad tłumem i nic nie może mnie powstrzymać. Chciałabym móc tak na co dzień… Z nowym wózkiem będzie to bardziej możliwe. Proszę, wyciągnij do mnie pomocną dłoń. 

Magda