Maksymilian Chrapkowicz, 28 lat

Mam na imię Maksymilian. Choć życie wystawiło mnie na trudną próbę, jestem pełen determinacji, by walczyć. Przez 7 długich lat szukałem odpowiedzi na pytanie: „Co dzieje się z moim ciałem?". Czułem, że coś jest nie tak, ale żaden lekarz nie potrafił tego jednoznacznie wyjaśnić. Miałem wiele podejrzeń, m.in. boreliozę. Jednak nareszcie przyszedł moment, w którym usłyszałem ostateczną diagnozę. Stwardnienie rozsiane w postaci pierwotnie postępującej.

Brzmi groźnie – i taka właśnie jest ta choroba. Paradoksalnie ta wiadomość przyniosła mi ulgę, bo już wiem, z czym się mierzę i mogę podjąć odpowiednie kroki, by to zwalczać. Od lutego 2025 jestem objęty programem lekowym. Po czasie czuję, że jest trochę lepiej. Mam więcej energii, nie jestem tak bardzo osłabiony i mam większą motywację do ćwiczeń. Choruję na trudniejszą postać stwardnienia rozsianego, więc kiedy następuje rzut, jego skutków nie da się cofnąć. Mimo to nie tracę nadziei. W moich rezonansach pojawiają się zmiany raz w rdzeniu, raz w mózgu. Chcę wierzyć, że to dobry znak i że leczenie działa.

Mam w sobie ogromną wolę walki. Nie poddaję się i codziennie pracuję nad sobą, uczęszczam na intensywną rehabilitację, pracuję zawodowo, w dziale rozliczeń. To daje mi ogromną satysfakcję. Najgorsze było życie w niewiedzy i bezsilność. Teraz, mimo że przeciwnik, z którym walczę, jest bardzo trudny do pokonania, czuję spokój. Staram się robić wszystko, by zatrzymać to, co jeszcze mogę. Z całego serca proszę o pomoc! Każda złotówka ma znaczenie!

Maksymilian