Lek dla Milenki - czy zdążymy z ratunkiem?!

Onkologia. Oddział gasnących światełek. Miejsce, w którym pachnie strachem o życie. W którym czas odmierzony jest przez litry chemii, sączące się przez kroplówkę. W którym rozpacz miesza się z nadzieją. Milenka przeżyła już chemioterapię. Szpital był jej domem przez rok… Wciąż nie udaje się pokonać choroby. Razem z lekarzami, którzy są coraz bardziej bezradni i przerażonymi rodzicami, prosimy o pomoc, bo pojawił się lek, który może być dla tej dziewczynki szansą! 8 listopada musi przyjąć kolejną dawkę. Potrzebne są środki – prawie 11 tysięcy na opakowanie! Bez nich ta maleńka, chora dziewczynka nie będzie mieć  szans… 

Siniaki są wszędzie – na jej malutkich nóżkach i rączkach. Brzuszek i plecy pokryte są wybroczynami. Milenka jednak nie upadła, nie miała wypadku. To przez chorobę. Wystarczy uścisk, założenie nóżki na nóżkę, klepnięcie, silniejszy chwyt. Krwiak. Podskórny wylew. Na skórze dziewczynki rozlewa się ogromna, sino-purpurowa plama. Czasem siniaków jest tyle, że nie widać już nawet normalnego odcienia jej skóry... Czasem krew leci z nosa. Nie przestaje płynąć…

Czy wiesz, jak ważne są płytki krwi? To one odpowiadają za jej krzepnięcie. Gdy się skaleczysz, płytki łączą się ze sobą, zasklepiając uszkodzone naczynie krwionośne. To one powodują, że krew przestanie płynąć, a rana się goi. Gdy jest ich za mało, dochodzi do skazy krwotocznej. Ciało pokrywa się krwiakami, siniakami, wybroczynami. Czasami powstają przy najlżejszym dotyku. Czasami dotyk nie jest potrzebny – pojawiają się same. Przy najdrobniejszej ranie, nawet takiej jak ukłucie szpilką, krew zaczyna płynąć i nie może przestać. W szpiku Milenki nie ma prawie płytek krwi. Organizm je niszczy… Nikt nie wie, dlaczego. Małopłytkowość immunologiczna, tak brzmi nazwa przekleństwa tej małej dziewczynki! Okrutna, trudna do wyleczenia choroba, która zamieniła jej życie w szpitalny koszmar.

Urodziła się jako zdrowa dziewczynka. Przez trzy lata było tak pięknie, tak beztrosko… Nikt nie przypuszczał, że w jej historii będzie to, czego tak boja się rodzice – oddział onkologii, szpital, lekarze, rozkładający bezradnie ręce. Zachorowała, gdy miała trzy latka. To była zwykła infekcja wirusowa - biegunka, ból gardła… Po dwóch tygodniach miała być zdrowa. Mama przebierała ją do snu. Na brzuszku zobaczyła siniaka. Przeraziła się. Przecież Milenka była z nią cały czas, nie uderzyła się, nie potłukła. Gdy ściągnęła rajstopki, serce zamarło jej ze strachu. Całe nóżki jej córeczki pokryte były brązowymi siniakami…

Gdy jechali do szpitala, nikt nie przypuszczał nawet, że Milenka zostanie w nim rok. Wyniki badań zszokowały nawet lekarzy. Poziom płytek był drastycznie niski. Wszyscy byli jednak przekonani, że Milenka zareaguje na leki, że wystarczy ich podanie, by poziom płytek wzrósł. Tak się jednak nie stało. Leki nie zadziałały. Ciało dziewczynki z dnia na dzień zaczęło pokrywać się siniakami i krwiakami. Choroba postępowała. Lekarze zdecydowali o wytoczeniu najcięższych dział. Była chemioterapia, która miała zniszczyć chory szpik dziewczynki. Było leczenie sterydowe. Milenka miała 5 lat, a dostawała dawkę jak dla dorosłego człowieka. Próbowano wszystkiego. Bezskutecznie. Poziom płytek krwi nawet nie drgnął. Wciąż jest dramatycznie niski.

Lekarze podjęli decyzję o zastosowaniu nowego leku Revolade, mającego podnieść poziom płytek krwi. Niestety, nie jest refundowany – koszt jednego opakowania, które wystarcza na 18 dni to ponad 10 tysięcy złotych. Dziewczynka jest w trakcie leczenia. Wyniki krwi wciąż się nie zmieniły. Wciąż jest jednak szansa, że organizm zareaguje. Tabletki z opakowania, które bierze teraz Milenka, kończą się 7 listopada. Potem dziewczynka musi zacząć kolejne. Rodzice błagają o pomoc, aby kupić dziewczynce lek. Mamy tylko kilka dni. Kilka dni pełnych lęku, czy się uda?

Milenki nie można spuścić z oka. Bycie obok to ciągły strach. Jeśli nawet lekko uderzy się w główkę, grozi jej śmiertelne niebezpieczeństwo. Uderzenie w głowie to praktycznie pewny krwiak mózgu…

Pilnujemy Milenki cały czas, ale ona i tak po całym dniu ma siniaki. Błagamy ją, żeby od razu mówiła, jeśli się gdzieś uderzy, ale ona nawet tego nie czuje. Każda chwila nieuwagi może się skończyć tragicznie, bo ona jest bardzo ruchliwą dziewczynką. Zawsze miała mnóstwo energii, bieganie, jazda na rowerze, hulajnodze to były jej ulubione zajęcia. Przez chorobę musieliśmy zrezygnować ze wszystkiego. Ona tego nie rozumie. Chcielibyśmy jej powiedzieć, że to tylko na pewien czas, dopóki nie wyzdrowieje. Tylko, czy i kiedy to się stanie? Tego nikt nie wie. Prosimy o pomoc, wciąż się łudzimy, że lek zadziała, bo tracimy już nadzieję.