Zaczął się wyścig o sprawność Natalki! Potrzebujemy Cię!

Natalka zaczęła walkę o sprawność. Przeszła operację nóżki, teraz musi być intensywnie rehabilitowana. Niestety, na to nie ma już środków… Moja córeczka tak dzielnie znosi wszystko, co przyszykował dla niej los. Chce po prostu być taka, jak inne dziewczynki w jej wieku. Chce chodzić na równych nóżkach… Bardzo proszę, pomóż Natalce. Musimy wierzyć w to, że się uda. Nie poddamy się, to pewne!

Niedawno, także dzięki pomocy wielu osób o dobrych sercach, córeczka przeszła operację założenia aparatu Ilizarowa, który ma za zadanie wydłużyć nóżkę. Cały proces jest długotrwały i wymaga równie intensywnej, co drogiej rehabilitacji. 

Proszę, poznajcie historię Natalki. Do końca życia będziemy Wam wdzięczni, jeśli zdecydujesz się pomóc...

Spodziewaliśmy się zdrowej córeczki. Starszy synek Kubuś był okazem zdrowia, dlaczego więc teraz miało być inaczej, skoro wszystkie badania wychodziły znakomicie? Właśnie dlatego, gdy już po urodzeniu Natalki lekarz powiedział, że jej nóżka jest krótsza i ma tylko 4 paluszki, byliśmy w ogromnym szoku… Milion myśli w głowie: co będzie dalej? Czy Natalka będzie miała szansę na sprawność? Co ją czeka w przyszłości, czy nikt nie sprawi, że będzie jej przykro, że będzie czuła się gorsza?! Ze szpitala wyszliśmy bez żadnej informacji, ze skierowaniem do specjalisty po 3 miesiącach. Do tego czasu sami dowiedzieliśmy się wszystkiego.

Cała rodzina zmobilizowała się, by znaleźć ratunek dla Natalki. Na szczęście okazało się, że poza nóżką nie ma innych wad genetycznych. Po porodzie nóżka Natalki była krótsza o 1 cm. Ta różnica z roku na rok będzie coraz większa… 

Natalka przez krótki czas chodziła na balet. Niestety, od września lekarz już nie zezwolił córeczce tańczyć, musieliśmy wypisać ją z zajęć... Nóżka jest krótsza już o 5 cm. Dalsze zajęcia baletowe to byłoby dodatkowe obciążenie i pogłębienie koślawości... Może dla dorosłego to niewiele, ale dla małej dziewczynki, dla której balet stał się prawdziwą pasją, to dodatkowe cierpienie... 

Natalka często dopytuje, kiedy wróci na zajęcia. Obiecałam jej, że kupimy prawdziwe baletki i wkrótce będzie tańczyć. Już po operacji... Z tą obietnicą łatwiej je jest znieść myśl, że będzie w szpitalu. Obym tylko mogła spełnić to marzenie...

Kolejnym przystankiem na naszej drodze był Poznań i wspaniały specjalista, dr Shadi. To on nam wszystko wytłumaczył. Natalka ma hemimelię strzałkową po lewej stronie, skróconą kość podudzia i kości udowej, koślawość stawu skokowego, brak promienia śródstopia i piątego palca, częściowy zrost dwóch paluszków stopy. Konsekwencje hemimelii są bardzo poważne i natężają się wraz z wiekiem. Lewa nóżka Natalki rozwija się o wiele wolniej niż prawa, a różnica między nimi cały czas się zwiększa. Teraz jest to 5 cm, a gdy Natalka przestanie rosnąć, będzie to nawet 15 cm!

Znaleźliśmy jednak dla córeczki szansę: to seria operacji wydłużania kości podudzia i kości udowej. Natalka jest już po pierwszej z nich. Jednak największe wyzwania dopiero przed nami. Samo wydłużanie kości - choć najbardziej "spektakularne" - to dopiero fundament do osiągnięcia celu, jakim jest uzyskanie równej, ale przede wszystkim sprawnej lewej nogi. O wiele bardziej bolesna, długotrwała i wymagająca wiele pracy oraz nakładów finansowych jest rehabilitacja i prawidłowy rozwój tkanek miękkich - zachowanie sprawności stawów, przyrost mięśni, skóry, naczyń krwionośnych i nerwowych.

Natalkę - poza samym faktem noszenia na nodze przez 6-8 miesięcy uciążliwego, bolesnego i ograniczającego ją aparatu, czeka długa rehabilitacja wydłużanej kończyny. Intensywna, codzienna kilkugodzinna rehabilitacja jest niezbędna i trwać będzie jeszcze wiele miesięcy po zakończeniu wydłużania kości.

Operacyjne wydłużanie kości jest bardzo poważnym zabiegiem, ingerującym w układ kostny, mięśnie, stawy, układ nerwowy i krwionośny. Jeden cykl wydłużania trwa 6-8 miesięcy, w trakcie których noga jest unieruchomiona w aparacie Ilizarowa. Jest to bardzo bolesne i przykre doświadczenie, które niesie za sobą ogromne ryzyko komplikacji lub niezadowalających rezultatów, a nawet pogorszenia stanu kończyny, dlatego tak ważne są codzienne żmudne, bolesne, ale jedynie skuteczne ćwiczenia.

Ponadto Natalkę czeka co najmniej jeszcze jedna taka sama operacja wydłużania kończyny, ponieważ uszkodzona genetycznie kość będzie zawsze rosła wolniej, aż do momentu, gdy dziecko przestanie rosnąć. Zatem za kilka lat znów będzie niezbędne założenie aparatu Ilizarowa i związana z tym ponowna konieczność zintensyfikowania rehabilitacji.

Natalka ma świadomość, że różni się od innych dzieci. Chociaż całuję tę jej nóżkę, mówię, że jest najpiękniejsza na świecie i robię wszystko, żeby moja córeczka nigdy nie miała kompleksów i nie czuła się gorsza, nie na wszystko mam wpływ. Proszę, pomóżcie ratować nóżkę Natalki. Ona tak bardzo chce być zdrowa… 

Katarzyna, mama Natalii