Oskar urodził się 19 września 2019 roku. W sali porodowej widziałam go jedynie przez 2 sekundy. Położna mi go pokazała, pocałowałam go i od razu zabrano go, żeby zaopatrzyć przepuklinę oponowo-rdzeniową, znajdującą się na jego małych pleckach.
Nie było nam dane cieszyć się sobą od pierwszych chwil.Ja przebywałam na oddziale ginekologicznym, a on najpierw na oddziale patologii noworodka, później na chirurgicznym, skąd wieczorem tego samego dnia został zabrany na blok operacyjny i poddany operacji ratującej mu życie. Po operacji trafił na OIOM. Dopiero następnego dnia mogłam się tam wybrać, aby móc wreszcie go zobaczyć i dłużej na niego popatrzeć. Jednak nie mogłam go jeszcze przytulić, gdyż był w inkubatorze.
Nasz synek, taki mały, niewinny, podłączony do wielu aparatur... Serce pękało na sam widok. Stojąc przy inkubatorze i głaszcząc go po rączkach i nóżkach, nie mogliśmy się doczekać, kiedy się obudzi i będzie oddychał samodzielnie, bez podłączonego tlenu. Cały czas spał, gdyż był pod wpływem wielu leków podawanych mu w trakcie i po operacji.
Nasz synek urodził się z rozszczepem kręgosłupa z otwartą przepukliną oponowo- rdzeniową. Chorobie tej towarzyszą też inne schorzenia: wodogłowie, malformacja Chiariego, obniżone napięcie mięśniowe, zakotwiczenie rdzenia kręgowego, częściowy niedowład kończyn dolnych, pęcherz neurogenny oraz ziejący odbyt.
Oskarek wymaga cewnikowania co 3 godziny oraz nieustannej zmiany pieluch ze względu na problemy z układem wydalniczym. Każde, jakiekolwiek napinanie mięśni, na przykład pod wpływem płaczu, kaszlu lub śmiechu wiąże się u niego z koniecznością zmiany pieluchy.
Niestety, pomimo przewijania synka na bieżąco, często pojawiają się u niego odparzenia.
Nasze dziecko rusza nóżkami, ale nie może ruszać stópkami, ani paluszkami. Jego nóżki są wiotkie, jakby były pozbawione mięśni...
Obecnie ma 1,5 roku. Odkąd zaczął wstawać przy meblach, został zaopatrzony w ortezy, które mają za zadanie stabilizować stawy zabezpieczając je przed złamaniem.
Oskar nie chodzi. Nie jest w stanie samodzielnie stać, nie podpierając się. Wiotkość nóg powoduje, że podczas stania uginają się one w kolanach, wykrzywiają i są skierowane do środka. Synek nie potrafi też stać na całych stopach.
Wierzymy, że dzięki intensywnej rehabilitacji Oskarek w przyszłości będzie mógł chodzić.
Chcielibyśmy, aby tak jak zdrowe dzieci, mógł cieszyć się beztroskim dzieciństwem. Marzymy o tym, aby mógł pójść na spacer o własnych siłach, biegać, grać w piłkę, jeździć na hulajnodze i na rowerku.
Tak mało, a jednak tak wiele...
Pomóż nam w walce o jego zdrowie i samodzielne kroki. Dziękujemy za każdą wpłatę i udostępnienie linku do zbiórki.
______________
Więcej o Oskarze możesz dowiedzieć się TUTAJ.
