Ile cierpienia może spaść na jedną rodzinę? Taty Pawełka nie ma już z nami... Proszę, pomóż mi walczyć o mojego synka!

Pawełek od samego początku miał ogromne problemy ruchowe. Kolejne konsultacje u ortopedów, badania, rehabilitacje – wszystko to miało przynieść poprawę. Niestety zamiast ulgi przychodziły kolejne diagnozy: dziecięce porażenie mózgowe, wrodzone wady rozwojowe, zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego, opóźnienie rozwoju psychoruchowego, zez zbieżny oka prawego.

Czy to nie za dużo na barki jednego, małego chłopca?

Pawełek od lat mierzy się z bólem, problemami z kręgosłupem, bioderkami, nóżkami. Chodził w obuwiu ortopedycznym, ale to nie wystarczyło. Lekarze mówią, że choroba postępuje. Mimo to, mój synek nie poddaje się – dzielnie ćwiczy, stawia czoła chorobie i daje z siebie wszystko na turnusach rehabilitacyjnych. Korzysta też z pomocy psychologa i logopedy.

Jego pytania rozrywają mi serce: „Mamo, czy ja umrę?”. Odpowiadam, że nie, choć w środku czuję, że rozpadam się na tysiące kawałków. Niestety, stan Pawełka wciąż się pogarsza. Synek ma coraz większe problemy z pamięcią. Bywa, że mówi do mnie „pani”, zapomina znane wcześniej słowa. Zdarzają się dni, w których nie potrafi samodzielnie iść i ciągle upada... A ja? Patrzę na to i walcząc ze łzami, staram się przynieść ulgę…

Jestem Wam bardzo wdzięczna za dotychczasową pomoc... Niestety, koszty leczenia są bardzo wysokie i wciąż potrzebujemy wsparcia. Jest mi szczególnie trudno, ponieważ chłopców wychowuję sama, ich tata nie żyje.  Dodatkowo zarówno starszy brat Pawełka, jak i ja – także mierzymy się z ogromnymi problemami ze zdrowiem.

Dlatego błagam, pomóżcie mi. Dajcie Pawłowi szansę na lepsze życie. Każda wpłata to krok ku temu, by mój synek mógł chodzić, mówić, pamiętać. By wbrew wszystkim przeciwnościom cieszył się dzieciństwem takim, jakim, jakie powinno być – pełnym uśmiechu, a nie bólu. 

Mama Pawła