Paweł Wolak, 54 lata

"Pamiętaj, w naszym życiu usiłujemy robić tylko dwie rzeczy: zniweczyć upływ czasu i przywrócić zmarłych do życia."

Mój Tatulku!
Mój najwierniejszy przyjacielu!
Mój herosie!
Moja pierwsza miłości!
Mój najcudowniejszy!

Gdzie teraz jesteś? Widzisz nas? Czuwasz? Opiekujesz się nami?
To ja, Twoja Martula... Zawsze będziemy razem, choć już nie ciałem, ale duszą!

Dzięki Tobie jestem tym, kim jestem. A Ty? Jesteś wolny jak ptak. Nie przegrałeś! Wygrałeś wszystko - najwieksze dwie miłości – mnie i mamę, swoją Gochę.

Teraz pędź niczym wiatr, żyj tam, po drugiej stronie.
A my przyjdziemy do Ciebie kiedyś z nadzieją, że będziesz tam na nas czekać.

W imieniu swoim, mojej mamy zawiadamiamy, że 5 marca do krainy błogiego, wiecznego życia odszedł nasz Paweł. Już nie cierpi.

Dziękuje wszystkim za to, że byliście z nami przez te ciężkie 6 miesięcy walki.
Proszę Was, zapamiętajcie tatę właśnie takiego – z wielkim sercem i cudownym uśmiechem.

Rodzina