Brak kości w rączce – Antosia potrzebuje operacji!

Antosia jest naszym największym szczęściem, wymarzoną córeczką. O tym, że coś jest nie tak z jej rączką, dowiedzieliśmy się podczas pierwszych badań prenatalnych. Rączka była nienaturalnie zgięta. 

Zostaliśmy skierowani na dokładniejsze i szczegółowe badania. To właśnie podczas nich dowiedzieliśmy się, że w prawej rączce brakuje kości promieniowej. Nasz świat w tamtym momencie się zawalił. W 36 tygodniu ciąży przeżyliśmy kolejny szok. U Antosi stwierdzono centralizację krążenia grożącą niedotleniem, co spowodowało, że nasze maleństwo przyszło na świat miesiąc wcześniej poprzez cięcie cesarskie. Po urodzeniu Antosia nie oddychała. 

Gdy lekarzom udało się przywrócić oddech, nie mogliśmy jej nawet przytulić, ponieważ od razu została przetransportowana w inkubatorze na oddział patologii noworodka. Podczas pierwszych godzin życia jeszcze kilkukrotnie występowały bezdechy, ale nasza mała wojowniczka dzielnie walczyła.

Przez całą ciążę mieliśmy nadzieję, że mimo braku kości promieniowej kciuk się wykształcił. Potwierdzały to także badania USG, jednak żaden z lekarzy nie dał nam pewności, że będzie on sprawny. Po urodzeniu okazało się, że kciuk połączony jest z dłonią cieniutką szypułką, nie było w nim kości, przez co musiał zostać usunięty. Następnie dowiedzieliśmy się, że Antosia ma zrośnięte nerki, czyli tzw. nerkę podkowiastą, przerost połowiczy lewostronny oraz związane z nim malformacje kapilarne.

Szansą na przywrócenie Antosi sprawności w prawej rączce są operacje w Paley European Institute. Na początku czekają ją 2. operacje: w listopadzie 2023 r. oraz w lutym 2024 r. Pierwszą operacją będzie tzw. ulnaryzacja, czyli naprostowanie jej nadgarstka. Natomiast podczas drugiej operacji lekarze, przeniosą palec wskazujący w miejsce kciuka, tak żeby pełnił on jego funkcję.

Koszt operacji jest ogromny i przerasta on nasze możliwości finansowe. Zrobimy wszystko, aby nasza kochana Antosia osiągnęła jak największą sprawność. Bardzo prosimy Cię o pomoc i wsparcie. Razem możemy więcej.

Dziękujemy z całego serca!

Rodzice, Jowita i Michał