Oczami pełnymi smutku patrzę na swoich rówieśników, dla których codzienne życie jest takie proste. Tęsknię za czasami, kiedy nie musiałem brać garści leków rano i wieczorem, wyniszczających stopniowo mój organizm, a wstanie z łóżka i zwykłe spojrzenie przez okno było po prostu naturalną czynności...
