Zuzia zbyt szybko przyszła na świat. Nagły poród spowodował, że moja córeczka urodziła się w zamartwicy, z niską wagą urodzeniową i leukomalacją okołokomorową. Oznaczało to, że jej mózg nie będzie rozwijał się tak jak u innych dzieci. Od początku swojego życia musiała zacząć mierzyć się ze skutkami nieznanej wtedy choroby...

Dostała tylko 3 punkty w skali Apgar. Musiała walczyć od pierwszych minut życia. Każdego dnia marzyłam, by ten koszmar się skończył. Tak bardzo chciałam zamienić chłodne szpitalne sale na pokój z łóżeczkiem, pachnącymi ubrankami i kolorowymi zabawkami. Na miejsce, w którym obie poczujemy się bezpieczne i szczęśliwe. Dopiero po miesiącu mogłyśmy wyjść do domu. 

Zuzia była cały czas pod opieką specjalistów, którzy po kilku tygodniach postawili diagnozę. Mózgowe porażenie dziecięce – tak brzmiał wyrok, z którego konsekwencjami Zuzia będzie się mierzyć do końca życia. 

To nie był koniec problemów, to tak naprawdę początek bardzo trudnej drogi. Córeczka przeszła transfuzję krwi i operację oczu. Do tej pory, każdego dnia musi być też rehabilitowana, ponieważ MPD powoduje u niej spastykę. Ból, jaki codziennie towarzyszy jej życiu, jest nie do opisania. Jednak mój dzielny promyczek się nie poddaje i na każdym kroku pokazuje, że warto mieć nadzieję! 

Niedawno Zuzia uczestniczyła w turnusie rehabilitacyjnym, gdzie miała okazję samodzielnie się poruszać dzięki NF Walkerowi. Widok córeczki, która podąża do mnie na własnych nogach to jeden z najbardziej wzruszających momentów w życiu, a jej szczęście po samodzielnym pokonaniu tego dystansu było nie do opisania słowami. Dla takich chwil warto żyć!

Zuzia rośnie, a wraz z tym sprzęty potrzebne do codziennego funkcjonowania robią się po prostu za małe. By miała szansę na sprawną przyszłość, te najważniejsze musimy wymienić. Dlatego zwracam się z prośbą o pomoc. Razem na pewno się uda!

Kasia, mama Zuzi